صف‌آرايى كنند. دولتهاى مختلف اين جريان را بر اساس منافع خود مورد بررسى و قضاوت قرار مى ‌دهند. يكى آن را پيروزى درخشانى تلقى مى ‌كند و يكى ديگر آن را به صورت يك پيش آمد سوء تعبير مى ‌كند.

بديهى است كه اين قضاوتها با وجود ادعاى كلى و مطلق بودن، فقط نگاههاى نسبى به جهان هستند. تنها يك فيلسوف جهان بين كه منافع خاصى دراين حوادث ندارد مى ‌تواند از نظر وضع عمومى جهان يك قضاوت مطلق و كلى ارايه دهد كه آن هم نسبت به زمان خود و در حد معلوماتش خواهد بود و نه مطلق از جميع جهات. 44

با توجه به اين مطالب است كه مسئله نيك و بد بودن موجودات جهان به كلى از بين مى ‌رود و با از بين رفتن چنين چيزى، پايه‌هاى لرزان‌ «دوگانه پرستى» نيز درهم مى ‌ريزد.