شايد از اصرار زياد ما روى موضوع پرهيز از تشبيه و قياس كمى تعجب كنيد اما در ادامه بحث خواهيد دانست كه اين اصرار كاملًا بجا بوده است. بايد توجه داشت كه بسيارى از اشتباهات ايجاد شده در مطالعه صفات خداوند از عدم توجه به همين موضوع بوده است. در واقع، اين موضوع كليد حل بسيارى از مشكلات اين بحث است. با در دست داشتن اين‌ «كليد» در طى بحث، افقى گسترده‌تر و برتر از آنچه تاكنون در آن سير كرده‌ايم بر ما گشوده مى ‌شود و عوالم باشكوه و نشاطانگيزى كه فكر انسان را خيره و مبهوت مى ‌سازد در نظر عقل جلوه‌گر خواهد شد.

صفات جمال و جلال‌

به صورت معمول صفات خداوند را به دو دسته تقسيم مى ‌كنند:

«صفاتى ثبوتى»، «صفات سلبى».

قسمت اول صفاتى هستند كه جنبه اثباتى دارند يعنى خداوند آنها را داراست. اين صفات را «صفات ثبوتيه» يا «صفات جمال» مى ‌نامند زيرا ذات الهى آراسته به اين صفات است. قسمت دوّم صفاتى هستند كه كاملًا جنبه نفى دارند، و ذات خداوند از آنها منزه شده است اين صفات را «صفات سلبيه» يا «صفات جلال» مى ‌گويند چون ذات اقدس خداوندى از آنها پيراسته است. ما به دو دليل بحث از صفات جلال‌ (صفات سلبى) را در ابتدا مطرح مى ‌كنيم:

1-/ درك اين صفات براى ما آسان‌تر است.

2-/ اساس استدلال بسيارى از صفات جمال‌ (صفات ثبوتى) بر آنها