وجود نامتناهى و نامحدود خداوند كه همه موجودات و حوادث در برابر هستى او يكسانند ديگر چنين چيزى معنا و مفهوم ندارد.

كليد حل مشكلات اين بحث‌

توجه به تفاوت اين دو نوع علم و اين حقيقت بزرگ درباره علم خداوند، كليد حل مشكلات فراوانى در بحث علم خداوند است. به وسيله آن مى ‌توان اشتباهات بزرگى كه براى بعضى از فلاسفه پيدا شده برطرف كرد. در ذيل به پاره‌اى از آنها اشاره مى ‌شود:

1- آيا علم خداوند فقط به ذات خود است؟!

برخى از متفكران معتقدند علم فقط خداوند به ذات خود است.

اما علم او به موجودات و حوادث ديگر چگونه است. مسلم است كه اين دسته از متفكّران نمى ‌خواهند بگويند او به موجودات ديگر جاهل است. اينان مى ‌گويند: چون ذات خداوند علت اصلى و سرچشمه تمام حوادث و موجودات است پس صرفاً با علم به ذات خود از طريق ذات‌اين علم به ذات، به موجودات ديگر نيز عالم است. علم به‌ «علت» به يك معنى علم به‌ «معلول» نيز هست. به عبارتى خلاصه و كوتاه اين دسته از متفكران معتقدند كه خداوند فقط به يك چيز آگاه است و بس و آن ذات خودش است!

منشاء اشتباه اين دسته از متفكران اين است كه اينان تصور كرده‌اند علم به هر چيزى در همه جا به معنى نقش بستنِ صورت معلوم در ذات عالم است. پس اگر خداوند بخواهد از همه موجودات و