هنگام قرائت تورات، اين قسمت را نخواند، و عبداللَّه بن سلام مسلمانى كه قبلًا بر آيين يهود بود، پرده از راز او برداشت!

قرآن مى‌گويد: «آيا نديدى كسانى را كه بهره‌اى از كتاب الهى داشتند، هنگامى كه براى داورى به اين كتاب، دعوت مى‌شوند سر پيچى و اعراض مى‌كنند.

بعد مى‌فرمايد: «اين به خاطر آن است كه خود را از عذاب الهى در امان مى‌دانستند و مى‌گفتند جز چند روز، آتش دوزخ به ما نمى‌رسد سرانجام افترايها و دروغهايشان آنها را فريب داد، و از معرفت باز داشت.

«يفترون» از ماده «افترا» در اصل از ريشه‌ «فرى» (بر وزن نهى) به معناى بريدن پوست به منظور اصلاح گرفته شده، ولى هنگامى كه به صورت‌ «افراء» (باب افعال) به كار مى‌رود، به معناى بريدن به منظور فساد است، و «افترا» هم بريدن به منظور اصلاح و هم فساد را شامل مى‌شود هر چند غالباً در مورد افساد و خرابكارى به كار مى‌رود، اين واژه در مورد دروغ و شرك و ظلم نيز به كار رفته است. [1]

«غَرّهم» از ماده «غرور» در اصل از غُرّ (بر وزن حُرّ) به معناى اثر آشكار چيزى است لذا اثرى كه در پيشانى اسب است «غره» ناميده مى‌شود، و هنگامى كه پارچه را طورى تا كنند كه اثر تا كردن در آن آشكار گردد اين تعبير در مورد آن به كار مى‌رود، سپس اين واژه در مورد فريب دادن به كار رفته گويى طرف مقابل را همچون پارچه‌اى تا مى‌كند. [2]

و «غَرور» بر وزن «شَرور» به معناى هر شخص يا چيزى است كه انسان را فريب دهد، به معناى شيطان فريبكار نيز به كار مى‌رود. [3]

در اين‌كه چگونه دروغ و افترا ممكن است انسان را فريب بدهد و از معرفت حقايق باز دارد بعضى چنين گفتند: «انسان در اعمال و افعال خود براساس حالات و ملكات نفسانى و صورت‌هاى ذهنى كه نفس او آنها را زينت داده‌

[1]. مفردات راغب ماده فرى.

[2]. مفردات راغب ماده غرور.

[3]. لسان العرب ماده غرور.