در غالب آيات مربوط به معاد در قرآن مجيد، روى معاد جسمانى تكيه شده است و در برابر تعجّب مخالفان كه مى‌گفتند: چگونه اين استخوان‌هاى پوسيده به حيات مجدّدى باز مى‌گردند، قرآن مى‌گويد: «قُلْ يُحْييهَا الَّذى انْشَأها اوَّلَ مَرَّةٍ؛ كسى كه روز اوّل انسان را از خاك آفريد، بر چنين كارى قادر است». [1]

«ايَحْسَبُ الانْسانُ انْ لَنْ نَجْمَعَ عِظامَهُ* بَلى قادِرينَ عَلى انْ نُسَوِّىَ بَنانَهُ؛ آيا انسان گمان مى‌كند كه استخوان‌هاى (پوسيده) او را جمع (و زنده) نخواهيم كرد؟ آرى ما قادريم كه (حتّى خطوط سر) انگشتان او را مرتّب كنيم (و به حال اوّل باز گردانيم)». [2]

اين آيات و مانند آن همه صراحت در معاد جسمانى دارد.

آياتى كه مى‌گويد: شما از قبرهايتان برانگيخته مى‌شويد، نيز به وضوح معاد جسمانى را بيان مى‌كند. [3]

اصولًا بيشتر آيات معاد در قرآن معاد روحانى و جسمانى را شرح مى‌دهد.

37- عالم عجيب پس از مرگ‌

ما معتقديم: آنچه در جهان پس از مرگ و عالم قيامت و بهشت و دوزخ مى‌گذرد، بسيار برتر و بالاتر از آن است كه ما در اين دنياى‌

[1]. سوره يس، آيه 79

[2]. سوره قيامت، آيات 3 و 4

[3]. مانند آيات سوره يس: 51 و 52، قمر: 7، معارج: 43