روشن) باز در آفرينش مجدّد ترديد دارند!». [1]

«وَ ضَرَبَ لَنا مَثَلًا وَنَسِىَ خَلْقَهُ قالَ مَنْ يُحْىِ الْعِظامَ وَ هِىَ رَميم* قُلْ يُحْييهَا الَّذى انْشَأَها اوَّلَ مَرَّةٍ وَ هُوَ بِكُلِّ خَلْقٍ عَليم؛ او براى ما مثالى زد، ولى آفرينش خود را فراموش كرد و گفت: چه كسى اين استخوان‌هاى پوسيده را زنده مى‌كند؟! بگو همان كسى كه او را در آغاز آفريد، و او نسبت به هر مخلوقى آگاه است». [2]

اضافه بر اين مگر آفرينش انسان در برابر آفرينش آسمان‌ها و زمين مسأله مهمّى است! كسى كه قادر است اين جهان پهناور را با آن همه شگفتى‌هايش بيافريند، توانايى بر زنده كردن مردگان را پس از مرگ دارد: «اوَ لَمْ يَرَوْا انَّ اللَّه الَّذى خَلَقَ السَّمواتِ وَ الارْضَ وَ لَمْ يَعْىَ بِخَلْقِهِنَّ بِقادِرٍ عَلى انْ يُحْىِ الْمَوْتى بَلى انَّهُ عَلى كُلِّ شَىْ‌ءٍ قَدير؛ آيا آنها نمى‌دانند خداوندى كه آسمان‌ها و زمين را آفريد و از آفرينش آنها ناتوان نشد قادر است مردگان را زنده كند؟ آرى او بر هر چيز تواناست». [3]

36- معاد جسمانى‌

ما معتقديم: نه تنها روح انسان، بلكه جسم و روح با هم در آن جهان باز مى‌گردد، و حياتى نوين از سر مى‌گيرند، چرا كه آنچه در اين جا انجام شده است با همين جسم و روح بوده، و پاداش‌ها و كيفرها نيز بايد نصيب هر دو شود.

[1]. سوره ق، آيه 15

[2]. سوره يس، آيات 78 و 79

[3]. سوره احقاف، آيه 33