امام صادق (ع) میفرماید: «هنگامی که مردم در منا جایگزین میشوند، ندا دهندهای از طرف خدای عزوجل ندا سر میدهد که اگر رضایت مرا میخواهید، من حتما خشنود شدم».[1]
چهار. تولدی نو و آغازی دیگر
صدوق حکایت کرده است: حجگزاران هنگام خروج از منا، به سوی مکه، از گناهان خود خارج میشوند، مثل روزی که از مادر متولد شدند.[2]
امام صادق (ع) فرموده است: هنگامی که شخصی از منا خارج میشود، فرشتهای دستش را بر پشت او میگذارد و میگوید: از سر بگیر[3] (یعنی اعمال ناپسند گذشته تو بخشوده شد، پس در زندگی آغازی دیگر داشته باش).
پنج. استقرار و آرامش پس از کسب رحمت الهی
حجگزاران در شب و روز قبل از ورود به منا، وقوف کوتاهی در عرفات و مشعر دارند؛ اما در منا باید چند شب بیتوته کنند. با توجه به اینکه منا، محل تحقق خواستهها و آرزوها است و حجاج از آنجا پس از جلب رحمت و غفران خدا در عرفات و مشعر حضور یافته اند، دیگر آنجا جای ماندن است؛ یعنی، تا پیش از شمول آمرزش الهی، انسان باید بی قرار و در تکاپو باشد و آنگاه که آن را یافت، موعد
[1] کافی، ج 4، ص 626، ح 42؛ الحج و العمره فی الکتاب و السنه، ص 229. [2] الفقیه، ج 2، ص 480، ح 3019؛ همان ص 230. [3] المحاسن، ج 1، ص 141، ح 187؛ همان ص 229.