شوید، و از خدا آمرزش بخواهید، که خدا بسیار آمرزنده مهرورز است. و هنگامی که اعمال حج خود را بهجای آوردید، پس همانند یاد آوری شما از نیاکانتان، یا با یادمانی شدیدتر، خدا را به یاد آورید. و از مردم کسی است که میگوید: ای پروردگار ما! به ما، در همین دنیا بده[1] و حال آنکه برایش در آخرت هیچ بهرهای نیست».
دو. منا سرزمین ذکر الهی
امام صادق (ع) فرمود: «مشرکان هنگامی که در منا حاضر میشدند افتخارات پدران خود را به یاد آوری میکردند و قرآن دستور داد هنگام حضور در سرزمین منا، یاد خدا کنید و این ذکر و یادمان همچون یاد پدرانتان؛ بلکه شدیدتر باشد.[2]
در مورد آیه 203 بقره از امام صادق (ع) حکایت شده است: مقصود ایام تشریق (روزهای 10 و 11 و 12 ذیالحجه در منا) است که برخی مردم در این ایام، در منا به فخر فروشی در مورد پدرانشان میپرداختند و خدا دستور داد ذکر الهی بگویند. سپس حضرت با یادآوری آیه 200 «بقره» به ذکرهای آن ایام اشاره کرد: «الله اکبر، الله اکبر، لااله الاالله، والله اکبر، الله اکبر و لله الحمد، الله اکبر علی ما هدانا، الله اکبر علی ما رزقنا من بهیمه الانعام»[3] در احادیث دیگری از امام صادق و امام باقر (ع) حکایت شده که این تکبیرها را بعد از نمازها بگویید.[4]
[1] بقره 2، 203 199. [2] السرائر، 3، 565؛ الحج و العمره فی الکتاب و السنه، ص 227. [3] کافی، ج 4، ص 516، ح 3 و همان، ص 28. [4] کافی، ج 4، ص 516، ح 1 و 2؛ التهذیب، ج 5، ص 269، ح 921.