بردن) گفته ميشود، اما اختلاف آنان در خصوصيات كلمات آن مى‌باشد بدين قرار:

«اعُوْذُ بِاْللَّهِ مِنَ اْلشَّيْطانِ اْلرَّجْيم» بقول ابن كثير و عاصم و ابو عمرو.

«اعُوْذُ بِالْلَّهِ مِنَ اْلشَّيْطانِ اْلرَّجِيْمِ انَّهُ هُوَ اْلسَّمِيْعُ اْلبَصِيْرُ» بقول نافع و ابن عامر و كسايى.

«نَسْتَعِيْذُ بِاْللَّهِ اْلسَّمِيْعِ اْلعَلِيْمِ مِنَ اْلشَّيْطانِ الْرَّجِيْمِ» بقول حمزه.

شرح لغات‌

اعوذ- پناه مى‌بريم و استعاذه بمعناى پناه بردن است.

شيطان- در لغت، هر نافرمان و سر كشى است اعم از انسان و جن و حيوان و لذا در قرآن‌(شَياطِينَ الْإِنْسِ وَ الْجِنِّ) آمده است و وزن آن فيعال است از «شطن» بمعناى دور شده برخى آن را (فعلان) از فعل «شاط» بمعناى باطل شد دانسته‌اند ولى صحيح همان قول اولى است زيرا شاطن بمعناى متمرد و نافرمان در كلمات عرب ديده ميشود[1].

رجيم- دور شده وزنش «فعيل» از رجم بمعناى انداختن.

تفسير:

خدا امر ميكند كه از شر شيطان بخدا پناه ببريد چون هيچ انسانى از وسوسه‌هاى شيطان بر كنار نيست لذا قرآن ميگويد:(فَإِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ)[2] (هر وقت قرآن ميخوانيد از شر شيطان بخدا پناه ببريد).

معناى اين جمله اينست كه من بخدا پناه ميبرم از شر شيطان كه دور از خير است و يا دور شده از رحمت خدا است، و رجيم- يعنى مطرود از درگاه خدا و يا كسى كه هدف تيرهاى لعن است هَمانا خدا همه شنيدنيها را ميشنود (سميع) و بهمه دانستنيها آگاه است (عليم).

[1]

[2] آيه 98 از سوره نحل.