دوش يك گروه خاص يا يك قشر خاص باشد هيچ‌گاه اين مشكلات حل نخواهد شد. به عنوان نمونه، عراق به ايران حمله كرد، چه كسى بايد در برابر لشگر عراق مقاومت‌ مى‌كرد؟ بديهى است كه در درجه اول اين كار وظيفه ارتش ايران است. اما آيا ارتش ايران به تنهايى جواب جنگ را داد؟ آمريكا كشور ما را محاصره اقتصادى كرد، چه كسى بايد بيشتر تلاش‌ مى‌كرد تا اين توطئه دشمن خنثى شود؟ واضح است كه ثروتمندان و كارخانه داران چنين وظيفه‌اى بر عهده داشتند و بايد به طبقات زيردست كمك‌ مى‌كردند تا فشار كمترى تحمّل كنند. اما آيا چنين شد يا آنها از بازار سياه بيشتر سوء استفاده نكردند؟ در مقابل هجوم فرهنگى دشمن هم ابتدا دانشگاه و حوزه بايد قد علم كنند و اين مشكل را حل كنند. اما اگر ارتش توانست، به تنهايى، هجوم عراق را دفع كند حوزه و دانشگاه هم به تنهايى‌ مى‌توانند اين كار را انجام دهند؟

اين قبيل خطرها كه تمام جامعه را تهديد‌ مى‌كند به يك بسيج همگانى نيازمند است. اگر همت بسيجيان ما، كه حزب اللّه و جنداللّه هستند نبود كى خطر دشمن از ايران دفع‌ مى‌شد؟ آيا اسمى از ايران روى صفحه گيتى باقى‌ مى‌ماند؟ «اِنَّ حِزْبَ اللّهِ هُمُ الْغالِبُون.» (سوره مائده: 56) اگر بنا بود فقط ارتش آن زمان اين مشكل را حل كند من و شما امروز در كشورى به نام ايران زندگى نمى‌كرديم. بسيج مردم بود كه توانست پاسخ تجاوز دشمن را بدهد. در مقابل اين هجوم فرهنگى هم، بايد يك بسيج همگانى وجود داشته باشد.

همه بايد احساس مسؤوليت كنند و در يك آماده باش كامل سلاح به دست بگيرند. چه سلاحى؟ در مقابل هجوم نظامى، سلاح نظامى؛ اما در مقابل هجوم فرهنگى چه؟ اگر از نظر تكنولوژى كمبودى هم داشتيم، به