وَلاَ إِلَي هَـؤُلاء؛[1] «آنها افراد بي‌هدفي هستند كه نه سوي اينها و نه سوي آنهايند». اينان كه نه با كفار بودند و نه ايمان آوردند، از همان ابتدا حق و باطل را تشخيص مي‌دادند؛ اما عمداً به علت سستي، حاضر نمي‌شدند زحمت‌ها را متحمل شوند. كار اينان بدانجا خواهد كشيد كه قدرت تشخيص حق را نيز از دست خواهند داد و اگر هزاران دليل هم برايشان بياورند، حق را نخواهند پذيرفت و درحقيقت، عقوبت آنان اين است كه خداوند بر قلب آنان مهر زده، پرده‌اي جلوي ديدگانشان قرار مي‌دهد. سرنوشت چنين افراد كوردلي اين است كه درنهايت، در روز قيامت نيز كور محشور مي‌شوند: فَإِنَّهَا لَا تَعْمَي الْأَبْصَارُ وَلَكِن تَعْمَي الْقُلُوبُ الَّتِي فِي الصُّدُورِ؛[2] «چشم‌هاي ظاهر نابينا نمي‌شود؛ بلكه دل‌هايي كه در سينه‌هاست، كور مي‌شود».

در مقابل چنين افرادي، کسانی بینش عميق و بصيرت دارند. اينان حقیقت را، به‌خوبي، درک می‌کنند، فریب نمی‌خورند، صاف، پاک و زلال هستند، هم حقایق را می‌بینند و هم پیروی می‌کنند و التزام به آنها دارند. اگر کسانی، چنين ويژگي‌اي داشته باشند و پس از شناخت حقيقت، ملتزم به آن گردند و به لوازمش پايبند باشند، خداوند بر بصیرت آنان می‌افزاید: وَالَّذِينَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًي؛[3] «كساني كه هدايت يافته‌اند، خداوند بر هدايتشان مي‌افزايد». همان‌طور که اگر راهي انحرافي را در پيش گرفتند، خداوند آنان را گمراه‌تر