مي‌دانند، بلکه مسئوليت خود را در امور معنوي بيش از جنبه‌هاي مادي مي‌شمارند. دسته اخير، به طور عمده، پيروان اديان الاهي‌اند، و بارزترين مصداق آنها پيروان دين اسلام‌اند؛ به گونه‌اي که مي‌توان گفت فرق اساسي جهان‌بيني اسلامي با جهان‌بيني‌هاي غربي، اعم از ليبرال يا سوسياليست، اين است که مسلمانان بر اساس تعاليم قرآن معتقدند هر فردي افزون بر اينکه نيازهاي خود را برآورده و منافع خود را در نظر مي‌گيرد بايد در انديشه نيازها و منافع ديگران نيز باشد؛ نيازمندي‌ها و منافع مادي، و نيز روحي و اخلاقي و معنوي.

حال در اين مقام، اين پرسش رخ مي‌نمايد که در چنين جامعه‌اي چگونه بايد به اين وظيفه عمل کرد. براي نمونه، اگر بيماري خطرناکي در جامعه فراگير شد، يا نقيصه بزرگ معنوي‌اي در جامعه شيوع يافت چه بايد کرد. در پاسخ بايد گفت، در مقابل بيماري‌هاي مسري، در درجه نخست نهادها و ارگان‌هاي دولتي مسئول حفظ بهداشت در جامعه‌اند. اين نهادها پيش از هر چيز موظف‌اند تا مردم را در برابر بيماري‌هاي خطرناک مسري واکسينه کنند؛ چه، بهترين راه مقابله با خطر پيشگيري از آن است. يکي از وظايف مهم دستگاه‌هاي بهداشتي کشور آن است که جامعه را در برابر بيماري‌هاي واگير محافظت کند.

دوم نيز آنکه در مداواي مبتلايان بکوشند، و براي هر بيمار، بسته به نوع و شدت و اهميت بيماري‌اش، طريقي مناسب در پيش