همجنس‌بازى را به شدت نهي مي‌کند. چنان‌که در آيات متعددي از قرآن كريم، قوم لوط به دليل ارتكاب عمل شنيع همجنس‌بازى مورد مذمت و نکوهش واقع شده است. قرآن کريم اين عمل را «فاحشه» (كار زشت)، «سيئه» (كار بد) و «خبيثه» (كار پليد) ناميده است.[1] مطابق نص صريح بعضي از آيات، قوم لوط مبدع اين عمل زشت بوده‌اند، زيرا حضرت لوط خطاب به آنان مى‌فرمايد: «مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّن الْعَالَمِينَ؛[2] هيچ‌يك از جهانيان در آن (كار زشت) بر شما پيشى نگرفته است».

از سوي ديگر، اسلام ارضاي غريزة جنسى به وسيلة جنس مخالف را به داشتن همسر قانونى از طريق ازدواج دائم يا موقت و ملك يمين (كنيز) محدود کرده است. اين محدوديت در دو آيه از قرآن كريم آمده است: «وَ الَّذِينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ * إِلَّا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومِينَ؛[3] و آنها كه دامان خويش را (از بي‌عفتي) حفظ مي‌كنند، جز با همسران و كنيزان (كه در حكم همسرند، آميزش ندارند) چرا كه بهره‌گيري از اينها مورد سرزنش نخواهند بود».

از اين رو، قرآن كريم، انسان‌ها را از نزديك شدن به عمل زنا منع مي‌كند و مي‌فرمايد: «وَلاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَى إِنَّهُ كَانَ فَاحِشَةً وَسَاء سَبِيلاً؛[4] به زنا نزديك نشويد كه كارى زشت و روشى ناپسنديده است». در جاي ديگر، پرهيز از عمل زنا را يكى از ويژگيهاى بندگان خاص خداى رحمان مى‌داند: «وَلَا يَزْنُونَ وَمَن يَفْعَلْ ذَلِكَ يَلْقَ أَثَامًا يُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَيَخْلُدْ فِيهِ مُهَانًا؛[5] و [بندگان خاص خداوند] زنا نمى‌كنند و هركس چنين كند مجازات سختي خواهد ديد، عذاب او در قيامت دو برابر مي‌شود و هميشه با خواري در آن خواهد ماند».