زندگى فردى و اجتماعى ضرورى و لازم است و در هر زمان و هر شرايطى بايد امنيت جامعه را تأمين كرد و اگر در جامعه امنيت نباشد، سنگ روى سنگ قرار نمى‌‌گيرد و هيچ كارى به سامان نمى‌‌رسد و آسايش و آرامش از مردم گرفته مى‌‌شود؛ اما روش‌‌ها و راه‌‌كارهاى ايجاد و حفظ امنيت در شرايط و زمان‌‌هاى گوناگون تفاوت مى‌‌كند. مثلا در زمان ائمه اطهار(عليهم السلام) با امكانات و نيروهاى محدودى امنيت جامعه تأمين مى‌‌گشت، اما امروزه براى تأمين امنيت جامعه نياز به تشكيلات گسترده پليس با برنامه‌‌هاى پيچيده و ابزارهاى پيشرفته و نيروهاى فراوان برخوردار از آموزش‌‌هاى ويژه مى‌‌باشد كه براى اداره چنين تشكيلات گسترده‌‌اى بودجه كلانى صرف مى‌‌گردد. اين تغيير و تحول در سازمان پليس، ناشى از شرايط جديدى است كه در زندگى بشر پديد آمده و براساس آنها لازم شده كه براى تأمين امنيت بشر امروزى، بايد دستگاهى با آن گستردگى، پيچيدگى و قابليت‌‌ها، و برخوردار از قواعد و قوانين و مقررات و سلسله مراتب تشكيل شود. در ساير امور حكومتى نيز با گذشت زمان و تغيير شرايط، چنين پيشرفت و تحولى پديد آمده است.

در صدر اسلام، براى اداره يك استان يك والى مى‌‌فرستادند كه عهده‌‌دار اداره آن استان مى‌‌شد و گاهى با او فرد امينى را براى اداره بيت‌‌المال و عالم و مفسر قرآنى را براى راهنمايى مردم مى‌‌فرستادند و اين چند نفر به كمك همديگر امور يك استان يا شهرى را اداره مى‌‌كردند. اما امروزه حتى يك دهكده را نمى‌‌توان با سه نفر اداره كرد و اداره يك شهر نيازمند دستگاه‌‌هاى گوناگون ادارى و خدماتى و صرف بودجه‌‌هاى كلان است كه اين گستردگى و پيچيدگى در امور حكومتى ناشى از ضرورت‌‌هاى جديد زندگى و ويژگى‌‌ها و شرايط خاص اداره جامعه است. با اين وصف، آيا كسى مى‌‌تواند بگويد كه چون در زمان اميرالمؤمنين(عليه السلام) ارتش با اين گستردگى و امكانات و دستگاه پليس و نيروى