فراوان سخن گفته‌‌اند از جمله گابريل تارد[1] روان‌‌شناس معروف مغرب زمين معتقد است كه اصلى‌‌ترين عاملى كه موجب اجتماعى شدن و فرهنگ‌‌پذيرى انسان مى‌‌گردد، عامل تقليد است. اگر عامل تقليد نمى‌‌بود، ما زبان و خط ياد نمى‌‌گرفتيم. نمى‌‌توانستيم حرف بزنيم و نمى‌‌توانستيم از ميراث گذشتگان استفاده كنيم. هر نسلى كه روى كار مى‌‌آيد، اگر بنا نبود تقليد كند و امورى را از ديگران اخذ كند، بايد در حوزه نيازمندى‌‌ها و سامان‌‌بخشى به زندگى اجتماعى و كسب معلومات از صفر شروع كند. پس تقليد باعث مى‌‌گردد كه ميراث گذشتگان به آيندگان منتقل گردد و اگر ما در زندگى خود رفتارى را از گذشتگان ياد نمى‌‌گرفتيم و از دست‌‌آوردهاى آنها بهره نمى‌‌گرفتيم، از آنان ياد نمى‌‌گرفتيم كه چگونه غذا بپزيم و چگونه و چه لباسى بپوشيم و چگونه خانه بسازيم و اگر بنا بود كه خودمان از نو بينديشيم و تجربه كنيم؛ هيچ‌‌گاه انسان به اين تمدن و پيشرفتى كه اكنون دارد دست نمى‌‌يافت. بنابراين، اصلى‌‌ترين و به تعبيرى يگانه عاملى كه سبب انتقال مواريث فرهنگى و تمدن بشرى شده تقليد است.

البته گرايش فوق افراطى است و ما تقليد را تنها عامل براى اجتماعى شدن و فرهنگ‌‌پذيرى انسان نمى‌‌دانيم، اما به هر روى آن گرايش، نشانگر آن است كه نقش تقليد در زندگى انسان قابل چشم‌‌پوشى نيست و كسى نمى‌‌تواند تصميم بگيرد كه در زندگى در هيچ زمينه‌‌اى از ديگران چيزى فرا نگيرد: اگر نوزاد از پدر و مادرش حرف زدن را فرا نگيرد، چگونه قادر خواهد شد كه حرف بزند؟ يا اگر كسى نخواهد نوشتن را از معلم ياد بگيرد، چگونه قادر خواهد شد كه بنويسد؟ همچنين در ساير رفتارهاى زندگى، تا برسد به نيازهاى كاملا حياتى و سرنوشت‌‌ساز و جايى كه مرگ و زندگى مطرح است: مثلا كسى كه بيمار شده است و نمى‌‌تواند خود را معالجه كند، اگر از نظر و دستور پزشك تقليد و تبعيت نكند، زندگى‌‌اش به خطر مى‌‌افتد.

. Gabriel Tarde