در قرآن، نزول وحى به دو زن شايسته و صالحه، يعنى حضرت مريم و مادر موسى نيز ذكر شده كه بى‌‌ترديد اين وحى، وحى رسالى نيست. بلكه آنچه در مورد حضرت مريم اتفاق افتاد ظهور فرشته مقرّب الهى براى انجام مأموريت خاصّى بود و آنچه را كه درباره مادر موسى(عليه السلام)رخ داد، مى‌‌توان از الهامات غيبى به شمار آورد.

داستان حضرت مريم، چنان‌‌كه در قرآن ترسيم شده، از اين قرار است كه طبق سنت مقدسى حضرت مريم در گوشه‌‌اى از بيت‌‌المقدس محلّى را براى عبادت و نيايش انتخاب كرده بود و در آن جايگاه خلوت و اختصاصى مشغول راز و نياز بود، ناگاه شخصى را در برابر خود مجسم ديد: فَأَرْسَلْنا إِلَيْها رُوحَنا فَتَمَثَّلَ لَها بَشَراً سَوِيًّا. قالَتْ إِنِّي أَعُوذُ بِالرَّحْمنِ مِنْكَ إِنْ كُنْتَ تَقِيًّا. قالَ إِنَّما أَنَا رَسُولُ رَبِّكِ لِأَهَبَ لَكِ غُلاماً زَكِيًّا. قالَتْ أَنّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ لَمْ يَمْسَسْنِي بَشَرٌ وَ لَمْ أَكُ بَغِيًّا؛[1] پس ما روح خود [جبرئيل] را نزد او فرستاديم و براى او چون بشرى درست اندام نمودار شد. [مريم] گفت: من از تو به خداى رحمان پناه مى برم، اگر پرهيزگار باشى. گفت: همانا من فرستاده پروردگار توأم تا تو را پسرى پارسا و پاكيزه ببخشم. گفت: از كجا و چگونه مرا پسرى باشد و حال آنكه دست هيچ آدمى به من نرسيده است و بدكاره هم نبوده‌ام.

مفسرين درباره «روح» كه بر حضرت مريم مجسم گشت اختلاف دارند كه او جبرئيل بوده است و يا فرشته ديگرى است كه بر آن حضرت ظاهر گرديد. در هر صورت، يك موجود ملكوتى از سوى خداوند نزد حضرت مريم آمد و بر آن حضرت مانند انسانى نمودار شد و وحى، پيام و مأموريت خود را ابلاغ كرد و به امر الهى حضرت مريم باردار گرديد.

اما جريان وحى خداوند به مادر حضرت موسى(عليه السلام) از اين قرار است كه