حقايق اسلام و تشيع را كه چندان مورد بحث و گفتگو قرار نمى‌‌گرفت و اهتمامى به تبيين آنها نبود، ايشان در طول عمرشان در درس‌‌ها و كتاب‌‌هاى خود و به صورت‌‌هاى گوناگون بيان فرمودند. امروزه دست‌‌آوردهاى علمى آن عالم بزرگوار، منابع تحقيق هر پژوهشگرى است كه در زمينه معارف اسلامى كار مى‌‌كند و باور ندارم كسى بخواهد در زمينه معارف اسلام و تشيع تحقيق كند، اما از تفسير الميزان و ساير كتاب‌‌هاى ايشان بى‌‌نياز باشد.

ايشان با استفاده از آيات و روايات، به جز مقام نبوت و رسالت چند مقام ديگر را براى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)برمى‌‌شمارند كه به ذكر آنها مى‌‌پردازيم:

1. مقام تفسير قرآن و بيان احكام و معارف

بى‌‌شك قرآن كريم آخرين كتاب آسمانى است كه براى هدايت بشر فرستاده شده و تا روز قيامت پاسخگوى نيازهاى بشريت است. اما پر واضح است كه همه معارف و احكام به تفصيل در قرآن نيامده است. به عنوان نمونه، همه ما مى‌‌دانيم كه نمازهاى واجب روزانه از ضروريات اسلام هستند و شيعه و سنى و همه فرقه‌‌هاى اسلامى به آنها اعتقاد دارند، با اين وجود تعداد ركعت‌‌هاى نماز و كيفيت انجام نماز در قرآن نيامده است. چون خواست خداوند اين نبوده كه تفاصيل احكام در قرآن بيايد و حكمت الهى بر آن بوده كه قرآن در مجموعه‌‌اى محدود گرد آيد تا همگان بتوانند به آن مراجعه كنند و حفظ و ترويج آن با مشكل مواجه نگردد. اگر بنا بود تفصيل همه معارف و حقايق و احكام در قرآن بيايد، قرآن متشكل از مجموعه عظيم چند صد جلدى مى‌‌گشت و در آن صورت اغلب انسان‌‌ها از استفاده از آن محروم مى‌‌ماندند. اما اكنون كه در حجم محدودى ارائه شده است، در اختيار همه قرار دارد و حتى بچه‌‌هاى هفت ـ هشت ساله از آن استفاده مى‌‌كنند و به حفظ آن مى‌‌پردازند. وقتى تفاصيل احكام و معارف در قرآن نيامده است، اين وظيفه بر عهده رسول خدا(صلى الله عليه وآله) نهاده شده تا به بيان آنها