تأسّى به آن بخش از رفتارى كه جنبه ابزارى صرف دارد و در منطقة الفراغ و به تعبير ديگر در حوزه مباحات قرار گرفته و حكم شرعى بر آنها مترتب نشده است بلكه به تناسب شرايط مكانى و زمانى صورت پذيرفته است، لازم نيست. مثلاً پيامبر و اهل بيت چون عرب بودند، عربى صحبت مى كردند ولى لازم نيست كه ما نيز عربى صحبت كنيم. يا اگر آنها كفش خاصى و يا لباس كرباس مى پوشيدند، لازم نيست ما نيز چنان كنيم. يا اگر آن حضرات خانه هاى خود را از خشت خام مى ساختند، لازم نيست كه ما نيز خانه هاى خود را از خشت خام بسازيم. البته ممكن است كسى به جهت محبت و عشق به آن بزرگواران در رفتار ابزارى صِرف نيز از پيامبر اكرم و ائمه اطهار پيروى كند، كه اين تأسّى حاكى از نهايت تسليم او در برابر اولياى دين است. چنان كه استاد اخلاقىِ مرحوم علامه طباطبايى(رضوان الله تعالى عليه) به ايشان سفارش كرده بودند كه با مطالعه سراسر بحارالانوار، مجموعه رفتار و سنت‌‌هاى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) را استخراج كنند و آنها را مورد عمل قرار دهند و ايشان بر اساس سفارش استادشان كتاب سنن النبى(صلى الله عليه وآله) را تدوين كردند. ايشان در ضمن مطالعاتشان به روايتى برخورد كرده بودند كه پيامبر اكرم به غذايى كه از ملخ دريايى تهيه مى‌‌شده علاقه داشته‌‌اند. مرحوم علامه طباطبايى براى تأسّى به رسول خدا از آن غذا تناول كردند.

شبهه عدم تبعيت از پيشوايان دينى و پاسخ آن

چنان كه پيشتر گفتيم برخى با استناد به برخى از رفتار پيامبر و اهل‌‌بيت كه به مقتضاى شرايط زمانى صورت مى‌‌پذيرفت و امروزه تأسّى به آنها دشوار است، اين مغالطه را شكل داده‌‌اند كه رفتار و سخنان آن بزرگواران به صدر اسلام تعلق داشت و پس از گذشت صدها سال از آن زمان، لازم نيست كه ما از رفتار و سخنان ايشان پيروى كنيم! وقتى ما ادعا مى‌‌كنيم كه زنانمان بايد به فاطمه