عروس و جهيزيه از كرباس و ظروف سفالى استفاده نمى‌‌كند. يا در آن زمان، بر طبق آنچه در تاريخ و روايات آمده، خانه‌‌هاى خود را از خشت خام مى‌‌ساختند و سقف آن را با شاخه و ليف خرما مى‌‌پوشاندند، و امروزه چنين خانه‌‌اى در حلبى آبادها نيز يافت نمى‌‌شود و به هيچ وجه نمى‌‌توان چنين زندگى‌‌اى را الگو قرار داد.

چنان‌‌كه ملاحظه مى‌‌شود آنها در شبهه و اشكال خود استناد مى‌‌كنند به امورى مانند استفاده از ظرف سفالين، خانه خشتى و لباس كرباس كه امروزه اقتباس از آنها ممكن نيست، و سپس نتيجه مى‌‌گيرند كه به هيچ وجه نمى‌‌توان به زندگى و رفتار امامان معصوم تأسّى كرد و امروزه بايد پرونده آن را بست و كنار نهاد و ما بايد راه و شيوه جديدى براى رفتار و زندگى خود برگزينيم و سعى كنيم در رفتار و زندگى خود از كشورهاى متمدن و پيشرفته تقليد كنيم كه در اين صورت، چنين تقليدى ميمون وار و ناصحيح نيست و بلكه عامل پيشرفت، توسعه و تكامل است!

شبهه تاريخ‌‌مندى گزاره‌‌هاى دينى و سيره پيشوايان دينى

شبهه‌‌افكنان، با طرح چند مثال پيش پا افتاده و ابطال آنها، الگوگيرى رفتارى از زندگى پيامبر(صلى الله عليه وآله) و اهل‌‌بيت(عليهم السلام) را رد مى‌‌كنند. سپس با توجه به اينكه مفهوم تقليدْ عام است و شامل تقليد در فكر، نظر، احكام، قوانين و ارزش‌‌ها نيز مى‌‌شود، عدم تأسّى و عدم الگوگيرى رفتارى را به مسايل گفتارى، عقايد، افكار و انديشه‌‌ها توسعه مى‌‌دهند و مى‌‌گويند: علاوه بر اينكه تقليد از مرجع تقليد صحيح نيست، تقليد از گفتار و رفتار ائمه اطهار(عليهم السلام) نيز كه در روايات و سنت بر جاى مانده از آن حضرات انعكاس يافته و منبع فقه ما به شمار مى‌‌رود، صحيح نيست. و اضافه مى‌‌كنند كه آن روايات و احكام گرچه در زمان خود مفيد و قابل اقتباس و عمل بود، اما تاريخ مصرف آنها گذشته است و چون آن احكام تاريخ‌‌مند بوده و