آن لازم است تلاش فرهنگى وسيعى در جهت افزايش معرفت و شعور عمومى، صورت پذيرد تا از اين رهگذر، عواطف و احساسات مقدس به شورمايه‌اي دايمى تبديل گردد.

اسوه‌پذيرى از چشم‌انداز قرآنى

پروردگار جهانيان و نازل‌فرماي قرآن جاويدان در آخرين نامه انسان‌سازي خود براى بشر، شيوه‌هاي مختلفى براى تربيت و تزكيت انسان ارائه مي‌فرمايد؛ روش‌هايي كه هر كدام تأثيرى خاص بر روح و روان و منش رفتارى انسان مي‌گذارد؛ روش‌هايي چون بشارت به نعمت‌هاي جاويدان، بيم‌ دِهى از عذاب هميشگى، بيان سرگذشت گذشتگان، داستان پيامبران، استفاده از تمثيل، بهره گيري از قَسَم و سوگند و ... .

يكى از مؤثرترين و كارآمدترين شيوه‌هاي تربيتى كه در قرآن به كرّات مورد توجه قرار گرفته است، ارائه الگوهاى شايسته، به طور مستقيم يا غير مستقيم مي‌باشد.

بارى، تعيين الگوهاى صحيح و تأكيد بر پيروى از ايشان و نيز رسوا كردن الگوهاى ناصحيح و در هم كوبيدن بت‌هاي فكرى و فرهنگى، از مهم‌ترين روش‌هاي تربيتى قرآن كريم است:

1. معرفى اسوه حسنه

قرآن، پيامبر گرامى اسلام(صلى الله عليه وآله) را الگوى شايسته و اسوه حسنه مؤمنان راستين معرفى مي‌فرمايد: لَقَد كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْأَخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا؛[1]در پيامبرِ خدا براى شما؛ براى كسانى كه به خداى متعال و روز بازپسين اميدوارند و خداى را بسيار ياد مي‌کنند، الگويى نيكو وجود دارد.

آنچه در اين آيه شريف و نورانى قابل توجه است، جمله لِمَنْ كَانَ يَرْجُوا اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْأَخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كثيراً مي‌باشد. اين جمله، بدل از ضميرِ خطاب در «لكم» است، تا دلالت كند بر اين كه اقتدا و تأسّى كامل به رسول خدا(صلى الله عليه وآله) توفيقى است كه نصيب هر كسى نمي‌شود. اسوه‌پذيري از رسول، صفت حميدهاى است كه هر مؤمنى بدان متصف