حضرت در كوه طور، خداوند خطاب به ايشان بيان فرموده است. از زمره آن احاديث قدسى، گفتوگويى است كه بين خداوند و حضرت موسى(عليه السلام) صورت پذيرفته و ما بخشى از آن را محور مباحث خويش قرار مى‌دهيم.

* * * * *

إِنَّ مُوسَى(عليه السلام) نَاجَاهُ اللهُ تَبَارَكَ وَتَعَالَى فَقَالَ لَهُ فِي مُنَاجَاتِهِ: يَا مُوسَى لاَ يَطُولُ [لاَ تُطَوِّل] فِي الدُّنْيَا أَمَلُكَ [أَمَلَك]فَيَقْسُوَ لِذَلِكَ قَلْبُكَ وَقَاسِي الْقَلْبِ مِنِّي بَعِيدٌ. يَا مُوسَى كُنْ كَمَسَرَّتِي فِيكَ فَإِنَّ مَسَرَّتِي أَنْ أُطَاعَ فَلاَ أُعْصَى؛[1] خداوند به گفتوگو و نجوا با حضرت موسى(عليه السلام. پرداخت و خطاب به آن حضرت فرمود: در دنيا آرزوى دراز و طولانى نداشته باش قلبت قساوت يابد. كسى كه قلبش سخت و قساوت‌زده است، از من دور مى‌باشد. اى موسى! تو بسان سُرور و خوشنودى من باش (يعنى مرا خوشنود ساز). همانا خوشنودى من در اطاعت و پيروى از من و پرهيز از معصيت من است

نقش آرزوهاى طولانى در قساوت و تاريكى دل

گرچه همه پيامبران از عنايات ويژه خداوند برخوردار بودند و به دليل