سمند باد پاى از تك فرو ماند، شتربان همچنان آهسته مى‌راند 165

دوست آن است كه بگرياند، دشمن آن است كه بخنداند 211

هر ضررى عقلى را زياد مى‌كند 194

چنان زى كه ذكرت به تحسين كنند، چو مردى نه بر گور نفرين كنند 98

فوّاره چون بلند شود سرنگون شود 191

نزيبد مرا با جوانان چميد، كه بر عارضم صبح پيرى دميد 142

هميشه جاى صلح باقى گذار. 58

چه خوش گفت يك روز دارو فروش، شفا بايدت داروى تلخ نوش 211

به چشم خويش ديدم در بيابان، كه آهسته سبق برد از شتابان 165

نوجوانى از خواصّ پادشاه، مى‌شدى با حشمت و تمكين به راه 161غ