ج) شناسايى كتب و موسوعه‌هاى فقهى برجسته‌ترين فقيهان شيعى از عصر متقدمان تا زمان حاضر، شامل متونى از يك جلد تا موسوعه‌هايى چونان الحدائق الناضرة و مفتاح الكرامة.

د) فيش‌بردارى از موسوعه‌هاى فقهى تعيين شده.

ه) بررسى مشكلات موجود در شيوه فيش‌نگارى و استفاده از فيش‌هاى فراهم آمده.

و) دسته‌بندى فقيهان در چهار دوره زير:

1. متقدمان؛ شامل ابن بابويه (م 381) تا محقق حلّى (م 675).

2. متأخران؛ شامل علامه حلّى (م 726) تا صاحب جواهر (م 1266).

3. صاحب جواهر (شيخ محمد حسن نجفى) و موسوعه عظيم وى جواهر الكلام.

4. متأخرى المتأخرين، از صاحب جواهر تا زمان حاضر.

پس از بررسى و فهرست كردن هر كتاب فقهى افزون بر دستاورد اوليه كه تهيه معجم بود؛ فوائد بسيار برجسته و مهمى به دست آمده است؛ از جمله:

يك. ميزان تمسك و استناد هر فقيه به علم اصول و قواعد اصولى.

دو. شناسايى نظريات اصولى هر فقيه و امكان دسته‌بندى آنها.

سه. نمودار شدن رشد و شكوفايى يا ركود و فترت علم اصول در قرون مختلف.

چهار. ميزان پيوستگى و ارتباط علم اصول و علم فقه.

پنج. شناسايى منهج فقهى هريك از فقيهان.

شش. كاربردى كردن علم اصول با به دست دادن مثال‌هاى واقعى انطباق قواعد اصولى؛ به جاى مثال‌هاى فرضى.

هفت. امكان‌سازى جهت نگارش مقالات اصولى با جداسازى موضوعات اصولى از يكديگر و شناسايى مواضع تمسك به موضوع اصولى در فقه.

لازم به ذكر است در همين راستا مقالات چندى با استفاده از فيش‌هاى تهيه‌شده گرد آمد در مراحل جابه‌جايى‌ها مفقود گرديد و خساراتى را متوجه گروه تحقيق ساخت.

معيار گزينش كتاب‌هاى فقهى‌

ملاك گزينش كتاب‌هاى فقهى؛ انتشار چاپى آنها بوده هرچند به چاپ سنگى رسيده باشد، اما معروفيّت مؤلف و آراء وى يا مورد توجه بودن اثر در كتب فقها معيار بعدى بوده است. بنابراين‌