ميگردانيد ، چرا اين قرآنى كه زعم تو آنست كه ايزد متعال آن را بتو ارسال و انزال نمود و تو را بدان وسيله بشرف نبوت و رسالت معزز فرمود آن را بيكى از اين دو مرد بزرگ كه در اين دو ده ميباشند انزال و ارسال ننمود ، يكى وليد بن مغيره كه متوطن مكه معظمه است و ديگرى عروة بن مسعود كه در طايف ساكن است ، چه در ثروت و مال و در رتبهء جاه و جلال الحال در مكه و مدينه بلكه در ساير بلاد و محال وجود مثل اين دو مرد با اقبال ممتنع و محال است ، زيرا كه هر يك از ايشان اگر اراده كنند چند سال تمامى سكنه باديه بلكه همگى متوطنين اين دو شهر معظم مكه معظمه و مدينه مكرمه و ساير محال را بملك و مال غنى و بىمثال گردانند و فقير و مسكين و محتاج در اين سرزمين نگذارند ، و چون حال فقر وفاقه و مسكنت و عيله تو بر همگنان اظهر من الشمس است پس حضرت ايزد منان اين كار عظيم الشأن باهتمام و شأن شما بچه‌سان گذارد .
حضرت رسول ايزد مهيمن معبود فرمود كه اى عبد الله ديگر از سخنان تو چيزى كه ارادهء بيان آن داشته باشى موجود و باقى ماند ؟
گفت : بلى يا محمد ، ما ايمان بشما و اوامر و نواهى ملك تعالى نمىآريم تا آنكه زمين مكه كه مملو از احجار صمده و عره محشور از كوههاى صلبه است شكافته چشمه‌هاى انهار عذوبت آثار كه بغايت صاف و خوشگوار باشد ظاهر گردانى ، چه حفر اراضى اين ديار بواسطهء كثرت احضار بغايت صعب و دشوار است و چون ما و ساير برايا محتاج بآبهاى روان بجهت تحصيل قوت و باقى ضروريات در اين جهانيم بايد كه شما نهايت سعى و اهتمام خود را در باب انصرام جريان انهار مبذول گردانى تا جميع خلايق بآسانى زندگانى كنند و بشرف اسلام و ايمان درآيند و عبادت و بندگى حضرت حق سبحانه و تعالى و اطاعت بر طبق خواهش شما نمايند تا آنكه شما را باغ گرمستانى تابستانى نخلستانى بودى كه ما و كافه برايا از آن نخل و اعناب پيوسته