و اكثر اينها بشما خويش و حميم و آشناى قديماند تصديق نميكنيد .
اى ابو جهل هر فرقه‌اى از اين فرق ثلاثه آنچه ديدنى بىشبهه و گمان همان را دليل و برهان و حجت براى اسلام و ايمان خود گردانيدند و بشرف آن مشرف و مستسعد و با عرفان گشتند ، و ترا نيز از اخبار آن آيات اعلام نمودند هر گاه تو بمجرد شنيدن اخبار و آيات متباعده از كسى كه آيا آن محال را ديده باشد يا نه قول آنها را اعتبار نموده حجت ميگردانى پس سخنان اين جماعت قريش را چرا مسموع و حجت خويش نميگردانى و حال آنكه امرى مرئى و مبصر كسى گردد تا آنكه آن را از ديگرى كه و الله اعلم كه آيا او نيز ديده باشد يا شنيده و بشنود تفاوت بسيار است ( مصرع ) شنيده كى بود مانند ديده بعد از آن در همان محفل كه آن پيغمبر عز و جل اخبار ابو جهل بمثل آيات حضرت عيسى عليه التحية و الثنا در باب اكل مأكولات و ادخار مدخرات كه ابو جهل دغل در خانهء خود بدان عمل نمود فرمود چنانچه از لسان معجز نشان بآن طاغى باغى و باقى اخوان الشيطان گفت كه دوش در خانهء تو مرغ سياه بريان كردند و تو پارهء از آن خوردى و فلان و فلان چيز را ذخيره گذاشتى .
چون آن متمرد حضرت بيچون ديد كه سيد الرسل اخبار موافق فعل و عمل آن غاوى دغل مينمايد شروع در مكر و حيل نمود و تصديق آن پسنديده ايزد لم يزل ننمود .
رسول عادل از حضرت محيى الموجودات استدعاى احياى آن دجاجه نمود ، حضرت مهيمن عز و جل آن دجاجه مشويه را بدعاى سيد الأنبياء و الرسل احيا نموده و با عطا و احسان نطق زبان او را گويا گردانيد ، آن طير في الفور بحكم رب غفور آنچه ابو جهل با او بظهور رسانيد از ذبح و كسر عظام و بريان كردن و خوردن آن بالتمام بلكه كيفيت گرفتارى خود بشبكه و دام در حضور ابو جهل تيره سرانجام بخدمت