حكم تيمم در اين كه حكم تيمّم در چه زمان صدور يافته اختلاف شده است : سال سيّم گفته شده ، سال پنجم بعد از غزوهء بنى المصطلق [1] نيز قول دشتكى و كازرونى است جلال الدين ، سيوطى ، در كتاب « اتمام الدّراية لقرّاء النّقاية » ، در قسمت علم تفسير از آن ، در بيان آيه هاى حضرى ، اين مضمون را گفته است : « و آيهء تيمم كه در سورهء مائده مىباشد در شعبان سال ششم و به گفتهء برخى در سال پنجم و به گفتهء برخى ديگر در سال چهارم هنگام برگشتن از غزوهء « مريسيع » در ذات الجيش يا بيداء كه نزديك مدينه مىباشد نزول يافته است . . » .
از آيهء 46 از سورهء النّساء * ( يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَقْرَبُوا الصَّلاةَ وَأَنْتُمْ سُكارى حَتَّى تَعْلَمُوا ما تَقُولُونَ وَلا جُنُباً إِلَّا عابِرِي سَبِيلٍ حَتَّى تَغْتَسِلُوا ، وَإِنْ كُنْتُمْ مَرْضى أَوْ عَلى سَفَرٍ أَوْ جاءَ أَحَدٌ مِنْكُمْ مِنَ الْغائِطِ أَوْ لامَسْتُمُ النِّساءَ فَلَمْ تَجِدُوا ماءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُمْ إِنَّ الله كانَ عَفُوًّا غَفُوراً ) * و هم از آيهء 8

[1] - مصطلق لقب جزيمة بن سعد مىباشد . ربيعة بن حارث ، كه دين اسماعيل به وسيلهء او از ميان رفته و براى نخستين بار بت به بام كعبه كشيده و نام آن را « هبل » نهاده ، از اجداد همين مصطلق بوده است . و بنى المصطلق طايفه‌اى از قبيلهء خزاعه مىباشند .