اسكندر دوازده شهر ساخت ، اسكندريه در سرزمين مصر ، نجران در سرزمين عرب ، مرو در خراسان ، جى در اصفهان ، شهرى بنام صيدودا در ساحل دريا ، شهرى بنام جروين در هند ، و شهرى بنام قرنية در چين و ديگر شهرهايى كه ساخت در سرزمين روم بود .
گويند و چون اسكندر درگذشت ، هر يك از آنان كه اسكندر ايشان را به شاهى گماشته بود به حفظ و نگهدارى خطه خود پرداخت و جنگ ميان يك ديگر را رها كردند و معمولا مباحثات ادبى و فلسفى ميان يك ديگر طرح مىكردند و اگر از كسى كه سؤال كرده بودند پاسخ صحيح مىداد سؤالكننده را پيش او مىبردند ، و اگر كسى بر ديگرى ستم مىكرد و چيزى از خطه مورد تصرف او را مىگرفت همگان اين كار او را زشت مىشمردند و اگر ادامه مىداد همگان براى جنگ با ستمگر آماده مىشدند و بهمين جهت ملوك الطوائف ناميده شدند .
پادشاهان يمن :
آورده‌اند پادشاهان چهارگانه يى كه پيامبر ايشان و خواهرشان ابضعه را لعنت فرموده است تصميم گرفته بودند حجر الاسود را به صنعاء منتقل كنند تا بان ترتيب حج را از منطقه حرم مكه به صنعاء منتقل سازند و بهمين منظور آهنگ مكه كردند .
قبيله كنانه نزد فهر بن مالك بن نضر جمع شدند و او همراه آنان به مقابله ايشان رفت و جنگ كرد و يكى از پسران فهر بنام حارثه كه از او فرزندى باقى نمانده است در اين جنگ كشته شد ، از آن پادشاهان چهارگانه هم سه تن كشته شدند و چهارمى اسير شد و تا هنگام مرگ همچنان در دست فهر اسير بود .
ابضعه همان زنى است كه باو ( عنقفير ) هم مىگويند كه پس از چهار برادر خود با روشى بسيار ناپسنديده حكومت كرد معمولا مردان را برمىگزيد و از هر يك خوشش مىآمد او را براى كامجويى فرامىخواند و آن مرد با او در مىآميخت و هيچكس هم نمىتوانست در اين مورد باو اعتراض كند . يك بار جوانى از قيس را ديد و او را پسنديد و از او خواست كه با او درآميزد و آن مرد چنان كرد و او به دو پسر كه توأم بودند باردار شد و يكى از ايشان را سهل و ديگرى