بيمارى مرگ شد و حكومت را به برادرزاده خود وليد بن يزيد بن عبد الملك سپرد .
وليد بن يزيد :
[ 433 ] چون وليد بن يزيد به خلافت رسيد به سالار شرطه خود سعيد بن غيلان دستور داد خالد را براى اموالى كه از بازمانده خراج دو عراق بر عهده اش بود بگيرد و با او سخت رفتار كند و باو گفت او را چنان شكنجه كن كه فريادش بگوش من برسد .
سعيد بن غيلان به خانه خالد آمد و او را بيرون كشيد و به زندان برد و يك روز او را بانواع مختلف شكنجه داد و خالد يك كلمه هم بر زبان نياورد .
اشعث بن قينى درباره شكنجه و آزار خالد اين ابيات را سروده است .
« همانا بهترين مردم چه از لحاظ خود و چه از لحاظ پدرش پيش قريش اسير است و در زنجيرها . بجان خودم سوگند كه شما مدتى طولانى خالد را در زندان انداختيد و او را به سختى پايمال كرديد ، اگر خالد بن عبد الله قسرى را زندانى كرديد نيكى و بخشش او در قبايل و نام نيك او را زندانى نكرده‌ايد » .
يوسف بن عمر ثقفى اموال دو عراق را براى وليد آورد و وليد بارعام داد و نشست ، در اين هنگام زياد بن عبد الرحمن ضمرى كه با خالد دشمن بود گفت اى امير مؤمنان بر من باد كه پنج ميليون درهم بپردازم بشرط آنكه خالد را به من بسپارى .
وليد به خالد كه در زندان بود پيام داد عبد الرحمن پنج ميليون درهم مىدهد كه ترا باو بسپريم آيا مىپردازى يا آنكه ترا باو بسپاريم .
خالد به وليد پيام فرستاد تا آنجا كه مىدانم اعراب را نمىفروشند ( برده نيستند ) و اگر از من بخواهى كه براى تو ضمانت پرداخت خراشه يى بكنم نخواهم كرد .
وليد چون خوددارى خالد را از پرداخت آن مال ديد او را به يوسف بن

433 - براى اطلاع از رذايل اخلاقى و سخنان كفرآميز اين مرد ، ر . كبه ، مسعودى ، مروج الذهب ج 6 ص 12 - 8 چاپ پاريس و ابن عبد ربه - عقد الفريد ، ج 4 صفحات 460 / 452 چاپ مصر . ( م )