سرانجام امام حسين ( ع ) :
امام حسين عليه السلام از قصر بنى مقاتل همراه حر بن يزيد حركت فرمود و هر گاه آهنگ صحرا مىكرد حر او را از آن كار بازمىداشت تا آنكه به جايى بنام كربلا [ 318 ] رسيدند ، از آنجا اندكى بسوى راست حركت كردند و به نينوى [ 319 ] رسيدند و در اين هنگام مردى كه بر مركبى راهوار سوار بود از مقابل شتابان آمد و همگان منتظر او ايستادند ، چون آن مرد رسيد به حر سلام داد و به امام حسين ( ع ) سلام نداد و نامه اى از ابن زياد براى حر آورد كه در آن چنين نوشته بود .
« اما بعد ، همانجا كه اين نامه‌ام بدست تو ميرسد بر حسين ( ع ) و ياران او سخت بگير و او را در بيابانى بدون آب و سبزه فرود آور و حامل اين نامه را مامور كرده‌ام تا مرا از آنچه انجام مىدهى آگاه سازد و السلام » . حر نامه را خواند و سپس به امام حسين ( ع ) داد و گفت مرا چاره يى از اجراى فرمان امير عبيد الله بن زياد نيست همين جا فرود آى و براى امير بهانه اى بر من قرار مده .
امام حسين عليه السلام فرمود كمى ما را پيشتر ببر تا باين دهكده غاضريه [ 320 ] كه با ما يك تيررس فاصله دارد برسيم يا بان دهكده ديگر كه نامش سقبه است و در يكى از اين دو دهكده فرود آييم ، حر گفت امير براى من نوشته است ترا در سرزمين خشك و بىآب فرود آورم و چاره يى از اجراى فرمان او نيست .
زهير بن قين به امام حسين ( ع ) گفت اى پسر رسول خدا پدر و مادرم فداى تو باد به خدا سوگند اگر نيروى ديگرى غير از همين گروه براى جنگ با ما نيايند همينها هم براى زد و خورد با ما كفايت مىكنند و چگونه خواهد بود اگر نيروهاى ديگر هم برسند ، اجازه فرماى تا هم اكنون با اين عده جنگ كنيم كه جنگ با اينان براى ما آسانتر است از جنگ با كسان ديگرى هم كه خواهند

318 - براى اطلاع بيشتر از وجه تسميه اين سرزمين ر . ك ، ياقوت ، معجم البلدان ، ص 229 ج 7 چاپ مصر 1906 - م . 319 - دهكده اى كهن و قديمى كه آثار باستانى در آن بسيار است برخى از مورخان آنرا محل يونس پيامبر ( ع ) مىدانند . 320 - قريه يى از نواحى كوفه و نزديك كربلا .