بيعت با يزيد :
يزيد از دفن پدر برگشت و به مسجد بزرگ شهر درآمد ، مردم را به بيعت كردن با خود فراخواند و بيعت كردند و به خانه خود برگشت .
هنگامى كه معاويه مرد ، حاكم مدينه وليد پسر عتبه پسر ابو سفيان بود و حاكم مكه يحيى پسر حكيم پسر صفوان پسر اميه بود و بر كوفه نعمان بن بشير انصارى حكومت داشت و بر بصره عبيد الله بن زياد .
يزيد را همتى جز بيعت گرفتن از آن چهار تن نبود و به وليد نامه نوشت تا درباره بيعت بر آن چهار تن سخت بگيرد و بانان هيچگونه اجازه سرپيچى از بيعت ندهد .
چون اين نامه به وليد رسيد از بروز آشوب بيمناك شد و نخست نامه را پوشيده داشت و با آنكه ميان او و مروان اختلاف بود كس فرستاد و او را خواست ، مروان پيش او آمد وليد نامه يزيد را براى او خواند و با او مشورت كرد .
مروان گفت از ناحيه عبد الله بن عمر و عبد الرحمن بن ابو بكر مترس كه آن دو خواستار خلافت نيستند [ 291 ] ولى سخت مواظب حسين ( ع ) و عبد الله بن زبير باش و هم اكنون كس فرست اگر بيعت كردند ، كه چه بهتر و گر نه پيش از آنكه خبر آشكار شود و هر يك از ايشان جايى بگريزد و مخالفت خود را ظاهر سازد ، گردن هر دو را بزن .
وليد به عبد الله بن عمرو بن عثمان كه نوجوانى در سن بلوغ بود و آنجا حضور داشت گفت ، پسرجان برو حسين بن على ( ع ) و عبد الله بن زبير را فراخوان .
پسرك به مسجد رفت و آن دو را آنجا نشسته ديد و گفت دعوت امير را بپذيريد و پيش او آييد ، گفتند برو ما از پى تو مىآييم و چون پسرك برگشت ابن زبير به حسين ( ع ) گفت خيال مىكنى براى چه منظورى در اين ساعت كسى پيش ما فرستاده است ؟ فرمود گمان مىكنم معاويه مرده است و براى بيعت پيش

291 - بايد توجه داشت كه گروهى از مورخان و دانشمندان علم رجال مرگ عبد الرحمن پسر ابو بكر را باختلاف در سالهاى 53 تا 56 هجرى و پيش از مرگ معاويه ثبت كرده‌اند ، براى اطلاع بيشتر ، ر . ك ، ابن حجر ، اصابه ذيل شماره 5143 و ابن اثير ، اسد الغابه ص 306 ج 3 . ( م )