على ( ع ) فرمان داد هر يك از ايشان را كه رمقى در بدن داشت به افراد قبيله اش بسپارند و دستور داد آنچه ابزار جنگ و مركوبى كه در جنگ از آن استفاده كرده‌اند در اردوگاه است تصرف كنند و آنها را ميان ياران خود تقسيم كرد و ديگر اموال خوارج را به وارثان ايشان مسترد فرمود .
و چون على ( ع ) مىخواست از نهروان برگردد ميان ياران خود بپاخاست و چنين فرمود .
« اى مردم خداوند شما را بر خوارج ( مارقان ) پيروزى داد و هم اكنون بدون درنگ آماده براى جنگ با قاسطان ( اهل شام ) شويد » .
گروهى از ياران آن حضرت كه اشعث بن قيس هم ميان ايشان بود برخاستند و گفتند اى امير مؤمنان تيرهاى ما تمام شده است و شمشيرهاى ما كند شده است و سر نيزه هاى ما كند و خراب شده است ما را به شهر خودمان برگردان كه با بهترين ساز و برگ و ابزار جنگ آماده شويم .
امير المؤمنين همراه مردم از نهروان حركت كرد و به نخيلة آمد و همانجا را اردوگاه كرد و چند روزى آنجا ماندند و در اين مدت بيشتر مردم به كوفه برگشتند و همراه آن حضرت در اردوگاه بيش از حدود هزار مرد از سران و سرشناسان باقى نماند .
چون على ( ع ) چنين ديد وارد كوفه شد و همانجا ماند ، فروة بن نوفل خارجى با همراهان خود به منطقه حلوان رفت و شروع به گرفتن خراج و تقسيم آن ميان ياران خود كرد .
سرانجام كار على بن ابى طالب ( ع ) :
گويند ، چون على ( ع ) سستى و سنگينى مردم كوفه را در حركت براى جنگ با شامىها ملاحظه فرمود و از ورود سواران معاويه به انبار و كشتن افراد پادگان مستقر در آنجا و غارت كردن ايشان انبار را آگاه شد نامه اى نوشت و آنرا به مردى سپرد و دستور داد روز جمعه هنگامى كه مردم از نماز جمعه فارغ شوند