هاشم بن عتبه معروف به مرقال داد و او تمام روز را با آن پرچم جنگ كرد و چون شب فرارسيد ياران او گريختند هاشم با گروهى از دليران و نگهبانان پايدارى كرد حارث بن منذر تنوخى به ايشان حمله كرد و ضربه نيزه كشنده يى به هاشم زد و او همچنان از جنگ دست برنداشت ، فرستاده اى از سوى على ( ع ) پيش او آمد و پيام آورد پرچمش را جلوتر ببرد ، هاشم به فرستاده گفت ببين چه بر سرم آمده است و چون به شكم هاشم نگريست آنرا شكافته ديد و پيش على ( ع ) آمد و خبر آورد چيزى نگذشت كه هاشم به زمين افتاد و يارانش گريختند و او را ميان كشتگان رها كردند و شب فرارسيده بود و جنگ متوقف شد . چون صبح شد على ( ع ) در سپيده دم نماز گزارد و با لشكرهاى خود با همان آرايش جنگى نخست به شامىها حمله كرد ، پرچم بزرگ را به پسر هاشم سپرد ، و هر دو گروه حمله آوردند و جنگ را شروع كردند ، از قعقاع ظفرى روايت است كه مىگفته است در آن روز از برخورد شمشيرها چنان صدايى مىشنيدم كه صداى غرش رعد از آن كمتر بود و على ( ع ) بر جنگ نظارت مىكرد و مىفرمود « هيچ نيرو و قوتى جز به خداوند نيست و از خداوند يارى بايد خواست خدايا خودت ميان ما و قوم ما به حق كار را بگشاى كه تو بهترين گشايندگانى » .
آنگاه على ( ع ) خود بر شامىها حمله كرد و ميان ايشان پنهان شد و خونآلوده برگشت و تمام آن روز و يك سوم از شب را بان حال گذراندند و على ( ع ) پنج زخم برداشت ، سه زخم در سر خود و دو زخم در چهره ، آنگاه از جنگ دست برداشتند و فرداى آن به جنگ آمدند ، عمرو عاص پيشاپيش مردم شام بود ، عبد الله بن جعفر طيار [ 241 ] همراه قريش و انصار به عمرو عاص حمله كرد و جنگ كردند و دو نوجوان از انصار چنان در لشكر معاويه پيش رفتند كه به سراپرده او رسيدند و كنار سراپرده كشته شدند و آسياى جنگ تا يك سوم از شب گذشته در گردش بود آنگاه از يك ديگر جدا شدند و چون صبح شد مردم به

241 - عبد الله ، پسر جناب جعفر طيار ، افتخار مصاحبت پيامبر ( ص ) را داشته است ، در هجرت جعفر و اسماء دختر عميس به حبشه متولد شد و نخستين مولود مسلمانان در آنجاست ، افتخار همسرى حضرت زينب را داشته است ، از بخشندگان معروف عرب است و در سال هشتاد هجرى درگذشته است ، ر . ك ، ابن اثير ، اسد الغابه ج 3 ص 135 . ( م )