آن مرد هم به ترديد افتاد و چون از نزد يزدان گشنس بيرون آمد نامه را گشود و خواند كه در آن دستور به كشتن او داده شده است ، پيش او برگشت كه در خلوت بود و او را بزد و بكشت و سرش را برداشت و پيش بهرام چوبين كه در رى بود رفت و سر را مقابل او انداخت و گفت اين سر دشمن تو يزدان كشنس است كه نزد شاه براى تو سخنچينى كرد و دل او را بر تو تباه ساخت ، بهرام باو گفت اى بزه كار تو يزدان را با شرف و مقامى كه داشت كشتى و او پيش من مىآمد كه از كار خود پوزشخواهى كند و ميان من و شاه را اصلاح دهد ، بهرام دستور داد گردنش را زدند .
چون خبر كشته شدن يزدان گشنس كه در نظر درباريان بسيار ارجمند بود به ايشان و سرداران نظامى و بزرگان كشور رسيد با يك ديگر ملاقات و گفتگو كردند و تصميم به خلع هرمز و پادشاه نمودن پسرش خسرو گرفتند ، بندويه و بسطام دو دايى خسرو پرويز با آنكه زندانى بودند آنان را بر اين كار تشويق مىكردند و پيام مىدادند كه خود را از شر پسر زن ترك يعنى هرمز خلاص كنيد كه نيكان ما را كشته و بزرگان ما را نابود ساخته است ، و اين سخن را از آن جهت مىگفتند كه هرمز بواسطه دستيازى و ستم زورمندان بر ناتوانان گروه بسيارى از ايشان را كشته بود ، آنان متفق شدند و روزى را براى اين كار تعيين كردند و در آن روز همگان جمع شدند و بندويه و بسطام و تمام زندانيان را از زندان بيرون آوردند .
پادشاهى خسرو پرويز :
بزرگان ايران هرمز را از تخت پايين كشيدند تاج و كمربند و شمشير و قباى او را گرفتند و براى خسرو پرويز كه در آذربايجان بود فرستادند .
چون اين اشياء بدست او رسيد به مداين آمد و وارد ايوان شد و بزرگان نزد او جمع شدند و او براى سخنرانى برخاست و چنين گفت .
« سرنوشتها به انسان چيزهايى را كه به انديشه او نگذشته است نشان مىدهد و پيشامدها بر خلاف آرزو مىرسد ، سركشى و ستم صاحب آنرا از پاى در مىآورد زيانكار و نااميد كسى است كه هواى نفس او را به ورطه هلاك