را در پناه آن از بردگى آزاد فرمود به ما عزت بخشيد و شما را در پناه عزت ما عزيز فرمود ، حكومت ميان شما را بر گردن ما آويخت و شما را ملزم به اطاعت فرمان ما كرد ، شما هم اكنون دو گروهيد ، گروهى نيرومند و گروهى ناتوان ، هرگز نبايد نيرومند شما ناتوان را طعمه خود قرار دهد و نبايد ناتوان شما نسبت به نيرومند نيرنگى زند و هيچ نيرومندى انديشه برترى بر ناتوانان در سر نپروراند كه اين مايه سستى و اهانت به مقام ماست ، و هيچ زير دستى آرزو نكند كه زبردست و غالب گردد كه موجب از هم پاشيدگى نظم و نرسيدن به آرزوى درست است كه مىخواهيم بان برسيم ، و اى مردم بدانيد كه سياست ما توجه نسبت به نيرومندان در بالا بردن مقام ايشان است نه چيرگى بر ايشان و مهربانى بر ناتوانان و دفاع از ايشان و جلوگيرى از نيرومندان كه نسبت بايشان ستم روا ندارند و بر ايشان تعدى نكنند و بدانيد كه خواسته هاى شما از ما در گرو برآوردن خواسته هاى ما از شماست و نياز ما به شما موجب برآوردن نياز شماست ، كارهاى دشوارى كه شما از ما مىخواهيد در نظر ما آسان است ولى كارهاى آسانى كه ما از شما مىخواهيم در نظر شما سنگين و دشوار است . و ما آنچه را كه شما از انجام آن ناتوانيد انجام مىدهيم ، اگر شما خود را موظف بدانيد كه از آنچه شما را نهى مىكنيم خوددارى و بانچه فرمان مىدهيم رفتار كنيد خوبى پادشاهى ما و روش پسنديده ما را خواهيد ستود .
اى مردم كارهايى را كه ظاهرا شبيه يك ديگرند تشخيص دهيد هرگز پارسايى را ريا كارى و ريا كارى را مراقبت و كاردانى مدانيد شرارت را شجاعت و ستم را حزم و دورانديشى و رحمت خدا را نقمت و كار مخوف را ناچيز مشماريد ، نيكى نسبت به نزديكان را چاپلوسى و كيفر دادن را انتقام و شك و ترديد را وسيله تبرئه كردن و انصاف را سستى و كرم را عجز و ناتوانى و بىحوصلگى را عادت و رعايت فضيلت را خوارى و زبونى و ادب را خرد و گمراهى را غفلت و مكر و خيانت را ضرورت و پاكدامنى را ظاهرسازى و ظاهرسازى را پارسايى و پرهيزگارى را ترس و احتياط را جبانى و حرص را كوشش و جنايت را غنيمت و اقتصاد را بخل و سختگيرى و بخل را اقتصاد و اسراف را گشاده دستى و بخشش را اسراف و خيره سرى را بلند همتى و شرافت را