او و خاندانش باد پس از كشته شدن خسرو پرويز رحلت كرد و هنگام مرگ عمر ايشان شصت و سه سال بود .
و پنداشته‌اند كه در آخر روزگار انوشروان شغال در عراق فراوان شد و از سرزمينهاى تركان آمده بود ، مردم به هراس افتادند و تعجب كردند و چون خبر به انوشروان رسيد به موبد گفت بسيار تعجب مىكنم از اين جانوران وحشى كه سرزمين ما را در نور ديده‌اند ، موبد گفت ، اى پادشاه از اخبار پيشينيان چنين بمن خبر رسيده است كه در هر سرزمين كه ستم بر داد غلبه كند جانوران درنده و وحشى آنجا روى مىآورند ، انوشروان چون اين سخن را شنيد نسبت به روش كارگزاران خود شك و ترديد كرد سيزده تن از افراد امين را كه هيچ چيز از او پوشيده نمىداشتند برگزيد و آنان را بطور ناشناس به اطراف كشور خود گسيل داشت ، آنان بازآمدند و اخبارى از بدرفتارى كارگزارانش باو دادند كه اندوهگين شد و نود تن از آنان را خواست و گردن زد ، ديگر كارگزاران خود را موظف به دادگرى كردند .
پادشاهى هرمزد .
خسرو انوشروان چند پسر داشت كه مادر همه شان از مردم عادى يا كنيز بودند غير از هرمزد كه پس از او به پادشاهى رسيد ، او مادرش دختر خاقان ترك و مادر مادرش هم ملكه بود و بهمين جهت پدر تصميم گرفت او را پس از خود پادشاه كند و جاسوسانى بر او برگماشت تا اخبار او را گزارش دهند و اخبارى به انوشروان دادند كه دوست مىداشت و براى او فرمانى نوشت و آن فرمان را نزد پيشواى پارسايان دينى به وديعت سپرد و چون چهل و هشت سال از پادشاهى نوشروان گذشت مرد .
چون انوشروان درگذشت پسرش هرمزد پادشاه شد و روزى كه به پادشاهى رسيد چنين گفت .
« بردبارى مايه پايدارى پادشاهى و خرد قوام دين و دوستى و مدارا اساس فرمانروايى است و هوشمندى مايه انديشه است . اى مردم خداوند ما را به پادشاهى اختصاص داد و شما را به بندگى ، پادشاهى ما را گرامى داشت و شما