2. دو ماهيچه ديگر، يكى را در بحث از ماهيچه‌هاى خم كننده ران يعنى ماهيچه‌اى كه از حاجز (خار) استخوان خاصره رويش مى‌يافت‌ [1] ذكر كرديم.

3. ماهيچه ديگر از برآمدگى خارجى در استخوان ران رويش مى‌يابد. اين دو ماهيچه به هم پيوند خورده و سرازير مى‌گردند و از آن دو ماهيچه وتر پهنى به وجود مى‌آيد كه بر كشكك زانو احاطه دارد و آن را بسيار محكم به زير خود (از اعضا) مى‌بندد، پس به ابتداى ساق متصل مى‌شود و زانو را به سبب كشيدن ساق باز مى‌نمايد.

4. براى باز كردن زانو، ماهيچه ديگرى است كه منشأ آن محل جوش خوردن (دو) استخوان شرمگاه مى‌باشد و به صورت اريب در جانب داخلى استخوان ران سرازير مى‌گردد، سپس با بخش عارى از گوشت بالاى استخوان ساق جوش مى‌خورد و استخوان ساق را با ميل به سوى داخل باز مى‌نمايد.

5. ماهيچه ديگرى كه در بعضى از كتاب‌هاى تشريح بدان پرداخته شده، در برابر ماهيچه پيشين در جانب خارجى (از استخوان سرين) واقع شده است. منشأ آن از استخوان سرين مى‌باشد و در جانب خارجى به صورت اريب پايين مى‌آيد تا به مكان خالى از گوشت ساق برسد، هيچ ماهيچه‌اى اريب‌تر از اين ماهيچه وجود ندارد، اين ماهيچه ساق را با ميل به سوى خارج باز مى‌نمايد و هرگاه هر دوى اين ماهيچه‌ها عمل نمايند، ساق به صورت مستقيم (بدون تمايل) باز مى‌شود.

(ماهيچه‌هاى خم كننده)

ماهيچه‌هاى خم كننده‌ [2] ساق عبارتند از:

1. ماهيچه باريك درازى كه از استخوان خاصره و شرمگاه مى‌رويد و به رويشگاه ماهيچه بازشونده داخلى و به استخوان حاجز (خار) در وسط خاصره نزديك است، سپس به صورت مايل به سوى بخش داخلى از دو انتهاى زانو عبور مى‌كند، سپس آشكار مى‌گردد و

[1] ماهيچه چهارم از ماهيچه‌هاى خم كننده.

[2] ماهيچه‌هاى خم كننده نيز پنج عدد مى‌باشند.