استخوان زند رويين كج مى‌باشد، گويا از داخل شروع و با اندكى انحراف به‌

جانب بيرون پيچيده است و فايده اين شكل، آمادگى متناسب براى حركت پيچشى دست است و زند زيرين راست مى‌باشد، زيرا اين شكل براى باز و بسته شدن متناسب‌ترين حالت مى‌باشد.

فصل بيستم: تشريح مفصل آرنج‌

بندگاه (مفصل) آرنج از به هم جوش خوردن بندگاه زند رويين و بندگاه زند زيرين با استخوان بازو تشكيل يافته است.

انتهاى زند رويين، گودى است كه تكمه‌اى‌ [1] از جانب خارجى استخوان بازو در آن خوش نشسته است و توسط رباطها در آن بسته شده و با چرخش اين تكمه در آن گودى حركت پيچش و وارو شدن دست به وجود مى‌آيد. و اما زند زيرين داراى دو برآمدگى مى‌باشد كه ميانه آن برشى- مانند نوشتن سين به زبان يونانى (C(- است. سطح موجود در گودى اين بريدگى برآمده است تا خوش اندام گردد در برش انتهايى استخوان بازو كه فرو رفته است جز اين كه شكل فرو رفتگى آن شبيه گوژ مدوّر (قرقره‌اى) مى‌باشد، پس از خوش نشستن بريدگى (سينى) موجود ميان دو برآمدگى زند زيرين در بريدگى بازو، بندگاه آرنج جوش مى‌خورد [2]» پس هرگاه بريدگى ميان دو برآمدگى زند زيرين در آن بريدگى حركت كند، مفصل آرنج جوش مى‌خورد» [3]، پس هرگاه بريدگى بر بريدگى به عقب و پايين، حركت نمايد، دست بازمى گردد و هرگاه بريدگى ديواره‌اى از گودى نگهدارنده تكمه (كه در پشت بازو قرار دارد)، دست را از باز شدن بيشتر مانع گردد، بازو و ساعد، راست بايستند و هرگاه يكى از دو بريدگى بر ديگرى به جلو و بالا حركت نمايد، دست جمع گردد تا جايى كه ساعد با بازو از جلو و داخل تماس پيدا مى‌كند، انتهاى تحتانى دو زند (در

[1] كاپيتولوم (Capitulum(.

[2] قسمت قرقره‌اى شكلى بنام تروكلئا (Trochlea( براى مفصل شدن با بريدگى تروكلئاى استخوان اولنا (زند زيرين). (ضروريات آناتومى اسنل، ص 33.)

[3] اين عبارت در نسخه بولاق تكرارى است كه از تخليط دو پاراگراف سطر قبلى و بعدى به وجود آمده است.