پيوند با يكديگر را دارند، لذا تكمه‌هايى براى آن آفريده نشده، بلكه حفره‌هايى وجود دارد، سپس تكمه‌هاى مهره‌هاى تحتانى و فوقانى به اين حفره‌ها متوجه مى‌باشند، (كناره) مهره فوقانى به سمت پايين و مهره تحتانى به سمت بالا مى‌باشد تا مهره وسط به آسانى در جهت عكس حركت مايل گردد و براى مهره فوقانى، كشش به سمت پايين و براى مهره تحتانى، كشش به سمت بالا مى‌باشد.

فصل چهاردهم: تشريح دنده‌ها

دنده‌ها حفاظت از احشاى سينه‌اى از قبيل ابزار تنفسى‌ [1] و بخش‌هاى فوقانى دستگاه گوارش‌ [2] را به عهده دارند و استخوانى يك پارچه قرار داده نشده تا بر بدن سنگينى نكند و در صورت رسيدن آسيب، همه آن را فرا نگيرد و در صورت نياز به آسانى گشاده گردد، مانند آنچه طبيعى است‌ [3] يا چون وقت پر شدن شكم از غذا و باد در اين صورت به فضايى وسيع‌تر براى هواى جذب شده نياز مى‌باشد و ديگر اين كه ماهيچه‌هاى سينه‌اى يارى كننده حركات تنفسى و آنچه مربوط بدان است‌ [4] در لابلاى دنده‌ها قرار گيرند. [5]

از آنجا كه سينه، [6] بر ريه و قلب و اعضاى‌ [7] مرتبط بدان احاطه دارد، لازم است در صيانت از آنها نهايت مراعات انجام گردد، زيرا اثر آسيب‌هايى كه بدان اعضا وارد مى‌گردد بسيار بزرگ (و فراگير) مى‌باشد، با اين وجود نبايد نگهدارى همه جانبه از اين اعضا باعث ايجاد تنگى و آسيب رسانى بدانها گردد، بنا بر اين دنده‌هاى هفت گانه فوقانى اين چنين آفريده شده، مشتمل بر اعضاى درونى خود، در جلو به استخوان جناغ پيوند خورده، و بر

[1] ريه و عضلات سينه.

[2] مرى، دهانه معده، كبد، طحال.

[3] هنگام حركت‌هاى شديد و هواى گرم كه نياز طبيعى به هوا مى‌باشد.

[4] مانند صدا و سخن گفتن.

[5] حركت آلات تنفسى؛ يعنى سينه، ريه و حجاب حاجز به يك ماهيچه ممكن نمى‌باشد و نياز به تعدد ماهيچه دارد لذا بايد استخوان‌هاى متعدد با فاصله وجود داشته باشد تا ماهيچه‌ها در بين آنها جاى گيرد.

[6] در بيان اين كه چرا دنده‌هاى بخش سينه‌اى تمام و محيط بر قلب و ريه مى‌باشد.

[7] حجاب و شريان‌ها.