در اين عبارت براى داورى بين نسخه تهران و جيلانى با نسخه بولاق، ما با استفاده از لفظ «يأتى» در عبارت آملى مى فهميم كه در نسخه وى لفظ «تأتيان» وجود دارد نه لفظ «نابتان» لذا در اين تعبير نسخه آملى را در رديف دو نسخه ديگر ذكر مى كنيم.

مثال ديگر در تشريح شفه (لب) در نسخه تهران «بقرب طرفيها» دارد و در نسخه بولاق «بقرب طرفها» و در نسخه آملى «بقرب طرفى الشفه» دارد كه مرجع ضمير را آورده كه نشان گر موافقت آن با نسخه تهران است.

مثال ديگر در تشريح فقرات قطن عبارت سه نسخه «وعلى فقر القطن سناسن‌

وأجنحة عراض وزوائدها المفصلية السافلة تستعرض فتتشبه بالأجنحة الواقية وهى‌

خمس فقرات ...»

نسخه آملى «القطن وعلى كل منها سنسنة وجناحان وكلها عراض واستعرضت زوائدها المفصلية السافلة ليكون شبيهة بالأجنحة الواقية ...» در اين عبارت مندمج بودن و مزج نسخه با شرح، كاملًا مشاهده مى شود.

در تشريح عضل فك اسفل عبارت سه نسخه از قانون چنين است «ثم حركات الفك الاسفل لم يحتج فيها الى أن يكون فوق ثلاث حركات» و در نسخه آملى كاملًا نقل به مضمون شده «ثم حركات الفك الاسفل أنه لا يحتاج الى أزيد من حركات ثلاث».

براى توضيح استفاده مفهومى از شرح آملى مثال ديگرى مى آوريم: در مبحث اعصاب دماغى زوج ششم، در نسخه بولاق دارد: «قد انقسم قبل الخروج ثلاثة اجزاء ثلاثتها تخرج من ذلك الثقب معا» و در نسخه تهران و جيلانى دارد: «ثلاثة اجزاء ثلثها تخرج من ذلك» ممكن است كسى توهّم كند ثُلث (يك سوم) مقصود است با اين كه قرينه «معا» وجود دارد، در نسخه شرح آملى به جاى «ثلاثتها» به «مجموع تلك الاجزاء» نقل به معنا گرديده كه مؤيد ثلاثتها مى باشد، البته مشخص است كه در نسخه تهران و جيلانى نيز تفاوت در رسم الخط ثلاث است كه در برخى متون به حذف الف و به صورت «ثلث» نوشته مى شود.