زبان مصر، بر اين ويرايش نظارت كرده و بر تمام مجلّدات آن مقدّمه نوشته است. با اين‌كه اين چاپ ويرايش جديدى مى‌طلبد، با اين حال بدون هرگونه تصحيح، در سال 1404 هجرى جزو مجموعه‌ى «منشورات مكتبة آية الله العظمى المرعشى النّجفى»، به صورت افست تجديد چاپ شده است. صفحه‌بندى جلد اوّل منطق و جلد دوّم طبيعيّات در اين چاپ افست غلط و آشفته است.

2. برهان شفاء:

«برهان» طبق تصريح ابن سينا، در اوّل و آخر آن، فنّ پنجم از منطق شفاء محسوب مى‌شود. در كتاب‌هاى كلاسيك منطق قديم چند مبحث مختلف در كنار هم قرار گرفته‌اند؛ از ميان اين مباحث مختلف فقط مبحث قضايا و اشكال در حقيقت منطق محسوب مى‌شوند. مباحث الفاظ جزو معنى‌شناسى، مبحث شعر جزو علم زيبائى‌شناسى و مباحث برهان، جدل و سفسطه بايد جزو فلسفه‌ى علم محسوب شوند. محورهاى اصلى‌اى كه متن برهان شفاء را تشكيل مى‌دهند چنين‌اند:

الف- تقسيم علم به تصوّر و تصديق.

ب- معنى برهان و انواع آن.

ج- شرايط مقدّمات برهان.

د- مسبوق بودن هر علمى به علم ديگر.

ه- كيفيّت نيل به مجهولات از طريق معلومات و ارتباط آن‌ها.

و- ماهيّت علم يقينى، يعنى: مساله‌ى تمييز علم از غير علم.

ز- مساله‌ى استقراء، مشكل آن و راه حل آن، و تفاوت آن با تجربه.

ح- نقل برهان از علمى به علمى، يعنى: مساله‌ى تداخل علوم.

ط- مساله‌ى تمايز علوم.

ى- فضيلت بعضى از اشكال قياس بر بعضى ديگر.

ك- ماهيّت حدّ، محدوديت‌هاى آن و شرايط آن.

ل- فرق علم و ظنّ.

م- سودمندى حس در اكتساب علم يقينى.

ن- چگونگى وقوع غلط در انواع استدلال‌هاى منطقى.

يا- چگونگى مشاركت حدّ و برهان.