المقام فى هذه البقعة على شفا غفلة و وراءنا اعداؤنا يقتفون آثارنا و يتفقدون مقامنا فهلمّوا نبرح و نهجر هذه البقعة و ان طاب الثواء بها فلا طيب كالسلامة و اجمعنا على لرحلة و انفصلنا عن الناحية و حللنا بالثامن منها فاذا شامخ خاض رأسه و فى عنان السماء تسكن جوانبه طيور لم الق اعذب الحانا و احسن الوانا و اظرف صورا و اطيب معاشرة منها.»

«ترجمه»

«شتاب كرديم و رنج كشيديم تا از شش كوه بگذشتيم به پريدن، چون به هفتم كوه رسيديم و قصد آن كرديم كه به اصل آن رسيم، بعضى گفتند ممكن باشد و بعضى گفتند كه ساعتى آسايش كنيم كه در اين سفر رنج بسيار ديديم و ميان ما و اعدا مسافتى دور پذيرفت، چه آهستگى كردن به طلب نجات بهتر از شتاب نمودن كه شتاب از مقصود باز دارد. پس بر سر هفتم يك ساعت مقام كرديم بوستانهاى تازه و آراسته ديديم، آبادان به درخت و ميوه و آب بسيار آراسته به صفتى كه خواست كه عقل ما متحير شود از زيب و بهاى آن و آنجا چندان درنگ كرديم كه بياسوديم. بعضى از ما گفتند كه بشتابيد كه هيچ مقام نيست چون احتياط هيچ حصن نيست منيع‌تر از هزم. مكث ما در اين مقام مديد گشت و اعدا بر اثر ما مى‌آيند بشتابيد تا از اين بقعه در گذريم. چون به كوه هشتم رسيديم كوهى ديديم به غايت بلندى و طيور ديديم بر آن كوه مأوى گرفته كه به خوبى و ظرافت و لطافت و پاكيزگى و حسن و كمال و بهاء ايشان‌