حواسّ هم در حسّ و وهم نيايد. به محسوسات فريفته نشود و اعتقاد نكند كه هر چه محسوس نبود مثبت نبود و نيز اعتقادها جمله براندازد و تصور كند كه حقى كه واجب القبول است در ميان عقايد نيست و هر كه در اثبات عقيدتى سخنى گفته است سنگ در ظلمت انداخته است، كه اين عالم را خالقى و مبدعى نيست. هر كه ميان اين هر دو متوسّط اعتقادى طلب كند و از محسوسات استعانت كند و شناختن بعضى از مجهولات كه معلوم نبود و عالم را مبدعى و صانعى اثبات كند، منزّه از علايق حسّ و مقدّس از كثرت جهات مختلفه و چيزهائى كه اثبات آن او را با اوصاف او باز و مردّدى نبود به كثرت و رفع كمال و اين طريق را تشبيه به طيران خفّاش كند، چنانك اين اعتقاد حق است و بهترين عقايد است، خفّاش را بهترين طيور خوانند چه خفّاش حدّ اوسط دارد. اسباب معاش و ظهور خود را و خفّاش صورت طيور ندارد و از فايده طايران حاصل مى‌آيد. آدمى نيز بايد كه اگر چه صورت فرشتگان ندارد، به سيرت ايشان تخلّق كند، چنانك به صفات ملك شود.

«متن»

«قال الشّيخ الرّئيس ويلكم اخوان الحقيقه اشجع الناس من يجترئ على غده و افشلهم من قصّر عن امده ويلكم اخوان الحقيقة لا عجب ان اجتنب ملك سوء او ارتكب بهيمة قبيحا بل العجب عن البشر اذا استعصى على الشهوات و قد صيغ على استثمارها صورته او بذل لها الطاعة و قد نوّر بالعقل جبلته و لعمر اللّه بذّ الملك بشر ثبت عند زيال الشهوه فلم تزلّ قدمه عن موطنه فيه و قصر عن البهيمة انسى لم تف قواه بدر شهوة تستدعيه.»