(مسأله‌662 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز جستجو كند و آب پيدا نكند و تا وقت نماز ديگر در همانجا بماند، چنان‌چه احتمال دهد كه آب پيدا مى‌شود احتياط مستحب آن است كه دوباره در جستجوى آب برود.
(مسأله‌663 ) اگر وقت نماز تنگ باشد يا، از دزد و درنده بترسد، يا جستجوى آب به قدرى سخت باشد كه نتواند تحمل كند، جستجو لازم نيست.
(مسأله‌664 ) اگر در جستجوى آب نرود تا وقت نماز تنگ شود، اگرچه معصيت كرده ولى نمازش با تيمم صحيح است.
(مسأله‌665 ) كسى كه يقين دارد آب پيدا نمى‌كند، چنان‌چه دنبال آب نرود و با تيمم نماز بخواند، و بعد از نماز بفهمد كه اگر جستجو مى‌كرد آب پيدا مى‌شد، چنان‌چه وقت وسعت داشته باشد، لازم است وضو گرفته و نماز را اعاده نمايد.
(مسأله‌666 ) اگر بعد از جستجو، آب پيدا نكند و با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز بفهمد، در جايى كه جستجو كرده آب بوده، درصورتى كه وقت باقى باشد بايد وضو گرفته و نماز را دوباره به‌جا آورد.
(مسأله‌667 ) كسى كه يقين دارد وقت نماز تنگ است، اگر بدون جستجو با تيمم نماز بخواند و بعد از نماز و پيش از گذشتن وقت بفهمد كه براى جستجو وقت داشته، احتياط واجب آن است كه دوباره نمازش را بخواند.
(مسأله‌668 ) اگر بعد از داخل شدن وقت نماز، وضو داشته باشد و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند تهيه آب براى او ممكن نيست يا نمى‌تواند وضو بگيرد، چنان‌چه بتواند وضوى خود را نگه دارد، نبايد آن را باطل نمايد. ولى مى‌تواند با عيال خود نزديكى كند، اگرچه بداند كه از غسل متمكن نخواهد شد.
(مسأله‌669 ) اگر پيش از وقت نماز وضو داشته باشد، و بداند كه اگر وضوى خود را باطل كند، تهية آب براى او ممكن نيست، چنان‌چه بتواند وضوى خود را نگهدارد، احتياط مستحب آن است كه آن را باطل نكند.
(مسأله‌670 ) كسى كه فقط به مقدار غسل آب دارد، و مى‌داند كه اگر آن را بريزد آب پيدا نمى‌كند، چنان‌چه وقت نماز داخل شده باشد، ريختن آن حرام است، و احتياط مستحب آن است كه پيش از وقت نماز هم آن را نريزد.
(مسأله‌671 ) كسى كه مى‌داند آب پيدا نمى‌كند، اگر بعد از داخل شدن وقت نماز وضوى خود را باطل كند، يا آبى كه دارد بريزد معصيت كرده، اولى نمازش با تيمم صحيح است، اگر