(مسأله‌179) - اگر چيزى را آب بكشد و يقين كند پاك شده و بعد شك كند كه عين نجاست را از آن برطرف كرده يا نه، بايد دوباره آن را آب بكشد و يقين كند كه عين نجاست برطرف شده است.
(مسأله‌180) - زمينى كه آب در او فرو مى‌رود مثل زمينى كه روى آن شن يا ريگ باشد، اگر نجس شود با آب قليل پاك مى‌شود.
(مسأله‌181) - زمين سنگ فرش و آجر فرش و زمين سختى كه آب در آن فرو نمى‌رود، اگر نجس شود با آب قليل پاك مى‌گردد، ولى بايد به قدرى آب روى آن بريزند كه جارى شود.
(مسأله‌182) - اگر ظاهر نمك سنگ و مانند آن نجس شود، با آب كمتر از كر هم پاك مى‌شود.
(مسأله‌183) - اگر شكر نجس آب شده را قند بسازند و در آب كر يا جارى بگذارند، پاك نمى‌شود.

2- زمين‌
(مسأله‌184) - زمين با سه شرط، كف پا و ته كفش را كه به راه رفتن نجس شده پاك مى‌كند: «اول» آن كه زمين پاك باشد. «دوم» آن كه خشك باشد. «سوم» آن كه اگر عين نجس مثل خون و بول، يا متنجس مثل گلى كه نجس شده در كف پا و ته كفش باشد، به واسطة راه رفتن يا ماليدن پا به زمين برطرف شود و نيز زمين بايد خاك يا سنگ يا آجر فرش و مانند اينها باشد، و با راه رفتن روى فرش و حصير و سبزه، كف پا و ته كفش نجس پاك نمى‌شود.
(مسأله‌185) - پاك شدن كف پا و ته كفش نجس، به واسط راه رفتن روى آسفالت و روى زمينى كه با چوب فرش شده، محل اشكال است.
(مسأله‌186) - براى پاك شدن كف پا و ته كفش بهتر است مقدار پانزده ذراع دست يا بيشتر راه بروند، اگرچه به كمتر از پانزده ذراع يا ماليدن پا به زمين، نجاست برطرف شود.
)
مسأله‌187) - لازم نيست كف پا و ته كفش نجس، تر باشد، بلكه اگر خشك هم باشد به راه رفتن پاك مى‌شود. )
مسأله‌188) - بعد از آن كه كف پا يا ته كفش نجس به راه رفتن پاك شد، مقدارى از اطراف آن هم كه معمولاً به گل آلوده مى‌شود پاك مى‌گردد. (مسأله 189) - كسى كه با دست و زانو راه مى رود، اگر كف دست يا زانوى او نجس شود، پاك شدن آن راه رفتن محل اشكالست. و همچنين است ته عصا و ته پاى مصنوعى و نعل چهار پايان و چرخ اتومبيل و درشكه و مانند اين‌ها.
)
مسأله‌190) - اگر بعد از راه رفتن، بو يا رنگ يا ذره‌هاى كوچكى از نجاست كه ديده نمى‌شود، در كف پا يا ته كفش بماند اشكال ندارد، اگرچه احتياط مستحب آن است كه به قدرى راه بروند كه آن‌ها هم برطرف شوند. )
مسأله‌191) - توى كفش به واسط راه رفتن پاك نمى‌شود. و پاك شدن كف جوراب به واسط راه رفتن محل اشكال است.
3- آفتاب‌
(مسأله‌192) - آفتاب، زمين و ساختمان و چيزهايى كه مانند در و پنجره در ساختمان به كار برده شده، و همچنين ميخى را كه به ديوار كوبيده‌اند با پنج شرط پاك مى‌كند: «اول» : آن كه چيز نجس تر باشد، پس اگر خشك باشد بايد به‌وسيله‌اى آن را تر كنند تا آفتاب خشك كند. «دوم» : آن كه اگر عين نجاست در آن چيز باشد، پيش از خشك شدن به تابيدن آفتاب آن را برطرف كنند. «سوم» : آن كه چيزى از تابيدن آفتاب جلوگيرى نكند، پس اگر آفتاب از پشت پرده يا ابر و مانند اينها بتابد و چيز نجس را خشك كند، آن چيز پاك نمى‌شود، ولى اگر ابر به قدرى نازك باشد كه از تابيدن‌