احتياط واجب بايد مرد دو كفاره و زن يك كفاره بدهد.
(مسألة1690 ) - اگر روزه‌دار در ماه مبارك رمضان با زن روزه‌دار خود كه خواب است جماع نمايد، يك كفاره بر او واجب مى‌شود، و روز زن صحيح است و كفاره هم بر او واجب نيست.
(مسألة1691 )- اگر مرد زن خود را يا زن شوهر خود خود را مجبور كند كه غير جماع كارى ديگر كه روزه را باطل مى‌كند به‌جا آورد، بر هيچ يك از آن‌ها كفاره واجب نيست.
(مسألة1692 )- كسى كه به واسط مسافرت يا مرض روزه نمى‌گيرد، نمى‌تواند زن روزه‌دار خود را مجبور به جماع كند، ولى اگر او را مجبور نمايد، كفاره بر مرد نيز واجب نيست.
(مسألة1693 )- انسان نبايد در به‌جا آوردن كفاره كوتاهى كند، ولى لازم نيست فوراً آن را انجام دهد.
(مسألة1694 )- اگر كفاره بر انسان واجب شود و چند سال آن را به‌جا نياورد، چيزى بر آن اضافه نمى‌شود.
(مسألة1695 )- كسى كه بايد براى كفار يك روز شصت فقير را طعام بدهد، نمى‌تواند به هر كدام از آن‌ها بيشتر از يك مد كه تقريباً ده سير است طعام بدهد، يا يك فقير را بيشتر از يك مرتبه سير نمايد، و زيادى را از كفاره حساب نمايد ولى مى‌تواند براى هر يك از عيالات فقير اگرچه صغير باشند يك مد به آن فقير بدهد.
(مسألة1696 )- كسى كه قضاى روز رمضان را گرفته، اگر بعد از ظهر عمداً كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بايد به ده فقير هر كدام يك مد كه تقريبا ده سير است طعام بدهد، و اگر نمى‌تواند سه روز روزه بگيرد.

جاهايى كه فقط قضاى روزه واجب است
(مسألة1697 )- در چند صورت فقط قضاى روزه بر انسان واجب است، و كفاره واجب نيست:
«اول»: آن كه در شب ماه رمضان جنب باشد و به تفصيلى كه در مسأل ( 1639 ) گفته شد تا اذان صبح از خواب دوم بيدار نشود.
« دوم»: عملى كه روزه را باطل مى‌كند به‌جا نياورد، ولى نيت روزه نكند يا ريا كند، يا قصد كند كه روزه نباشد، يا قصد كند كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد.
«سوم»: آن كه در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش كند، و با حال جنابت يك روز يا چند روز روزه بگيرد.
«چهارم»: آن كه در ماه رمضان بدون اين كه تحقيق كند صبح شده يا نه، كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده و نيز اگر بعد از تحقيق با اين كه گمان دارد صبح شده، كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده قضاى آن روزه بر او واجب است. بلكه اگر بعد از تحقيق شك كند كه صبح شده يا نه و كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد بعد معلوم شود صبح بوده بايد قضاى روز آن روز را به‌جا آورد.
«پنجم»: آن كه كسى بگويد صبح نشده و انسان به گفته او كارى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد، بعد معلوم شود صبح بوده است.