(مسألة 1678 ) - اگر روزه‌دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه روزه را باطل مى‌كند انجام دهد و بعد با حلال خود جماع نمايد، براى هر كدام يك كفاره واجب مى‌شود.
(مسألة 1679 ) - اگر روزه‌دار غير از جماع و استمناء كار ديگرى كه حلال است و روزه را باطل مى‌كند، انجام دهد، مثلاً آب بياشامد و بعد كار ديگرى كه حرام است و روزه را باطل مى‌كند غير از جماع و استمناء انجام دهد، مثلاً غذاى حرامى بخورد، يك كفاره كافى است.
(مسألة 1680 ) - اگر روزه‌دار آروغ بزند و چيزى در دهانش بيايد، چنان‌چه عمداً آن را فرو ببرد، روزه‌اش باطل است و بايد قضاى آن را بگيرد و كفاره هم بر او واجب مى‌شود، و اگر خوردن آن چيز حرام باشد، مثلاً موقع آروغ زدن خون يا غذايى كه از صورت غذا بودن خارج است، به دهان او بيايد و عمداً آن را فرو برد، بايد قضاى آن روزه را بگيرد، و بنابر احتياط كفارة جمع هم بر او واجب مى‌شود.
(مسألة 1681 ) - اگر نذر كند كه روز معينى را روزه بگيرد، چنان‌چه در آن روز عمداً روزه خود را باطل كند، بايد كفاره بدهد و كفارة آن به نحوى است كه در كفاره حنث نذر بيايد.
(مسألة 1682 ) - اگر روزه‌دار به گفتة كسى كه مى‌گويد مغرب شده و اعتماد به گفتة او نيست افطار كند، و بعد بفهمد مغرب نبوده است يا شك كند كه مغرب بوده است يا نه قضا و كفاره بر او واجب مى‌شود.
(مسألة 1683 ) - كسى كه عمداً روزه خود را باطل كرده، اگر بعد از ظهر مسافرت كند، يا پيش از ظهر براى فرار از كفاره سفر نمايد، كفاره از او ساقط نمى‌شود، بلكه اگر قبل از ظهر مسافرتى براى او پيش‌آمد كند نيز كفاره بر او واجب است.
(مسألة 1684 ) - اگر عمداً روز خود را باطل كند، و بعد عذرى مانند حيض يا نفاس يا مرض براى او پيدا شود، احتياط واجب اين است كه كفاره بدهد.
(مسألة 1685 ) - اگر يقين كند كه روز اول ماه رمضان است، و عمداً روزة خود را باطل كند، بعد معلوم شود كه آخر شعبان بوده، كفاره بر او واجب نيست.
(مسألة 1686 ) - اگر انسان شك كند كه آخر رمضان است يا اوّل شوال، و عمداً روزه خود را باطل كند، بعد معلوم شود اول شوال بوده، كفاره بر او واجب نيست.
(مسألة 1687 ) - اگر روزه‌دار در ماه رمضان با زن خود كه روزه‌دار است جماع كند، چنان‌چه زن را مجبور كرده باشد، كفارة روزة خودش و روزة زن را بايد بدهد، و اگر زن به جماع راضى بوده، بر هر كدام يك كفاره واجب مى‌شود.
(مسألة1688 ) - اگر زنى شوهر خود را مجبور كند كه با او جماع نمايد، واجب نيست كه كفارة روزة شوهر را بدهد.
(مسألة 1689 ) - اگر روزه‌دار در ماه رمضان، زن خود را مجبور به جماع كند، و در بين جماع، زن راضى شود، بنابر