نماز مسافر
مسافر بايد نماز ظهر و عصر و عشا را با هشت شرط شكسته به‌جا آورد، يعنى دو ركعت بخواند:
شرط اول - آن كه سفر او كمتر از هشت فرسخ شرعى نباشد، و فرسخ شرعى مقدارى كمتر از پنج كيلومتر و نيم است.
(مسألة 1281 ) - كسى كه رفتن و برگشتن او هشت فرسخ است. چنان‌چه رفتن و همچنين برگشتنش كمتر از چهار فرسخ نباشد، بايد نماز را شكسته بخواند. بنابراين اگر رفتن سه فرسخ و برگشتن پنج فرسخ، يا به عكس باشد بايد نماز را تمام يعنى چهار ركعتى بخواند.
(مسألة 1282 ) - اگر رفتن و برگشتن هشت فرسخ باشد، اگرچه روزى كه مى‌رود، همان روز يا شب آن برنگردد، بايد نماز را شكسته بخواند، اگرچه بهتر آن است كه تمام نيز بخواند.
(مسألة 1283 ) - اگر سفر مختصرى از هشت فرسخ كمتر باشد، يا انسان نداند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، نبايد نماز را شكسته بخواند و چنان‌چه شك كند كه سفر او هشت فرسخ است يا نه، در صورتى كه تحقيق كردن برايش لازم نيست، بايد نمازش را تمام بخواند.
(مسألة 1284 ) - اگر يك عادل يا شخص موثقى خبر دهد كه سفر انسان هشت فرسخ است، بايد نماز را هم شكسته بخواند.
(مسألة 1285 ) - كسى كه يقين دارد سفر او هشت فرسخ است، اگر نماز را شكسته بخواند، و بعد بفهمد كه هشت فرسخ نبوده، بايد آن را چهار ركعتى به‌جا آورد، و اگر وقت گذشته قضا نمايد.
(مسألة 1286 ) - كسى كه يقين دارد سفرش هشت فرسخ نيست، يا شك دارد كه هشت فرسخ هست يا نه، چنان‌چه در بين راه بفهمد كه سفر او هشت فرسخ بوده، اگرچه كمى از راه باقى باشد، بايد نماز را شكسته بخواند و اگر تمام خوانده بايد دوباره شكسته بخواند.
(مسألة 1287 ) - اگر بين دو محلى كه فاصله آن‌ها كمتر از چهار فرسخ است، چند مرتبه رفت و آمد كند، اگرچه روى هم رفته هشت فرسخ شود بايد نماز را تمام بخواند.
(مسألة 1288 ) - اگر محلى دو راه داشته باشد، يك راه آن كمتر از هشت فرسخ و راه ديگر آن هشت فرسخ يا بيشتر باشد، چنان‌چه انسان از راهى كه هشت فرسخ است به آنجا برود، بايد نماز را شكسته بخواند، و اگر از راهى كه هشت فرسخ نيست برود، بايد تمام بخواند.
(مسألة 1289 ) - اگر شهر ديوار دارد، بايد ابتداى هشت فرسخ را از ديوار شهر حساب كند، و اگر ديوار ندارد، بايد از