(مسألة 849 ) - اگر چيزى ندارد كه در نماز عورت خود را با آن بپوشاند، واجب است اگرچه به كرايه يا خريدارى باشد، تهيه نمايد. ولى اگر تهيه آن به قدرى پول لازم دارد كه نسبت به دارايى او زياد است، يا طورى است كه اگر پول را به مصرف لباس برساند، به حال او ضرر دارد، بايد به‌دستورى كه براى برهنگان گفته شد، نماز بخواند.
(مسألة 850 ) - كسى كه لباس ندارد، اگر ديگرى لباس به او ببخشد، يا عاريه دهد، چنان‌چه قبول كردن آن براى او مشقت نداشته باشد، بايد قبول كند. بلكه اگر عاريه كردن يا طلب بخشش براى او سخت نيست، بايد از كسى كه لباس دارد طلب بخشش يا عاريه نمايد.
(مسألة 851 ) - پوشيدن لباس شهرت كه پارچه يا رنگ يا دوخت آن براى كسى كه مى‌خواهد آن را بپوشاند معمول نيست، مثل آنكه اهل علم لباس نظامى بپوشد، درصورتى كه هتك حرمت باشد، حرام است، و اگر با آن لباس نماز بخواند و ساترش قفط ان باشد، بعيد نيست نمازش باطل باشد.
(مسألة 852 ) - اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد، درصورتى كه زى خود قرار دهد بناير احتياط حرام است*، و نماز خواندن با آن حكم مسآله سابقه را دارد.
(مسألة 853 ) - كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند، اگر لحافش از اجزاء حيوان حرام‌گوشت باشد، نماز در آنجائز نيست هر چند برهنه نباشد، يا تشك او نجس يا ابريشم خالص يا از اجزاى حيوان حرام‌گوشت باشد، احتياط واجب آن است كه در نماز، خود را با آن‌ها نپوشاند.
(مسألة 854 ) - اگر مرد لباس زنانه و زن لباس مردانه بپوشد، درصورتى كه زى خود قرار دهد بنابر احتياط حرام است، ونماز خواندن با آن حكم مسأله سابقه را دارد.
(مسألة 855 ) - كسى كه بايد خوابيده نماز بخواند، اگر لحافش از اجزاء حيوان حرام‌گوشت باشد، نماز در آنجايز نيست هر چند برهنه نباشد، و اگر نجس يا ابريشم باشد، درصورتى كه پوشيدن بر آن نيز جايز نيست، ولى به مجرد روى خود كشيدن آن عيبى ندارد و ضرر به نماز نمى‌رساند، و اما تشك به هر حال عيب ندارد، مگر مقدارى از آن را به
خود بپيچد كه در عرف پوشيدن گفته شود، در اين صورت حكم آن حكم لحاف است.
* * *