گفت نى گفتمش چو مى كُشتى * گو سپند از پى اسير و يتيم

قرب حق ديدى اوّل و كردى * قتل و قربان نفس دون لئيم

گفت نى گفتمش چوگشتى تو * مطّلع بر مقام ابراهيم

كردى از صدق و اعتقاد و يقين * خويشى خويش را به حق تسليم

گفت نى گفتمش بوقت طواف * كه دويدى بهروله چو ظليم

از طواف همه ملائكيان * ياد كردى بگرد عرش عظيم

گفت نى گفتمش چوكردى سعى * از صفا سوى مروه بر تقسيم

ديدى اندر صفاى خود كونين * شد دلت فارغ از جحيم ونعيم

گفت نى گفتمش چو گشتى باز * مانده از هجر كعبه دل بدونيم

كردى آنجا بگور مر خود را * همچنان استخوان كه گشته رميم

گفت از اين باب هرچه گفتى تو * من ندانسته ام صحيح وسقيم

گفتم اى دوست پس نكردى حج * نشدى در مقام محو مقيم

رفته و مكّه ديده آمده باز * محنت باديه خريده بسيم

گر تو خواهى كه حج كنى پس ازين * اين چنين كن كه كردمت تعليم

هذا تمام كلامنا في مدخل الحديث العملي عن تزكية النفس.