بايد بدانيم كه امام مهدى (عج) خلاصه ائمّه اطهار پيش از خود است و همه آنها همچون حضرت محمّد صلى الله عليه و آله، مى‌باشند. همانگونه كه در حديث شريف آمده است: «أَوَّلُنا مُحَمَّد، أَوْسَطُنا مُحَمَّد، آخِرُنا مُحَمَّد.» پس با وجود اينكه شرايط و ويژگيهاى هر يك از ائمه با هم متفاوت بوده است ولى همه آنها مسير، شخصيّت و هدف يگانه‌اى را دنبال مى‌كرده‌اند. به همين خاطر اگر ما بخواهيم از اين چراغ تابناك واين برنامه والا بهره بجوييم، شايسته است كه زندگى خود را بر پايه‌اى استوار، برنامه‌ريزى نماييم و آن جز با الگو بردارى از امام و پيروى ازوى امكان‌پذير نخواهد بود. در اينجا پرسشى به ميان مى‌آيد كه، امام ياران خود را از بين چگونه افرادى انتخاب مى‌نمايد؟ آيا مثلًا شخصى كه شب تا صبح را با قمار بازى سپرى مى‌كند، نماز صبح نمى‌خواند و با خانواده خود و مردم بدرفتارى مى‌كند را به عنوان يار خويش انتخاب مى‌نمايد؟!

بى‌شك اينگونه نمى‌باشد. بلكه انسانهايى را انتخاب مى‌نمايد كه مؤمن و راستگويند. از راهبان شب و سخت كوشان روز هستند. نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمايان است. روزه‌دار، خشوع كننده و استوارند و در اوج قلّه اخلاق پسنديده قرار دارند. بنابراين ما بايد به نفس خويش توجّه كنيم و با اخلاق و اعمال نيكو آن را تزكيه و اصلاح نماييم. نه اينكه همه توجّه خود را صرف ظواهر مادى- كه به زودى كهنه و دور انداخته مى‌شوند- و يا آنچه مردم در مورد ما مى‌گويند، گردانيم. زيرا، اينگونه توجّهات مانعى در برابر تحوّل، پيشرفت‌